Ο ζωγράφος του μήνα

Ο ζωγράφος του μήνα Δεκεμβρίου είναι ο Αλέξανδρος Καραβάς. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (2002-2009), με δάσκαλο τον Γιάννη Ψυχοπαίδη. Παράλληλα φοίτησε στο Εργαστήριο Γραφικών Τεχνών, Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου (2007-2008) και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης (2006-2008). Παρακολούθησε επίσης σεμινάρια Δημιουργίας Κόμικς, μαθήματα Φωτογραφίας και Ντιζάιν.
   

Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στο Κτίριο Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (2004), στην «Art Athina» (2008), στη Φωτογραφική Εταιρεία Μυτιλήνης και στο Αρχοντικό Γεωργιάδη, στη Μυτιλήνη (2010).

Το έργο του Καραβά ανακαλεί στη μνήμη εικόνες από την τέχνη των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Αποτυπώνει τις επιταγές και τα επιτεύγματά της ως προς το θραύσμα σαν κυρίαρχο στοιχείο του.

Χρησιμοποιεί την τεχνική του κολλάζ με την κυριολεκτική της έννοια, κολλώντας αποσπάσματα κειμένων και φωτογραφιών από εφημερίδες, σκισμένα χαρτιά, ιδιόγραφα σημειώματα, σχέδια πρόχειρα, γραμμένα με το χέρι και με επιμέλεια γραμμένα, με το διαβήτη και το χάρακα. Που επιχρωματίζει στους τόνους του λευκού, του γκρίζου, του μαύρου και του γαλάζιου. Και τονίζει, κυρίως, με τις έντονες, επιθετικές διαβαθμίσεις του κόκκινου.       

Η σύνδεση της αρχιτεκτονικής με τη ζωγραφική αποτελεί έναν από τους σημαίνοντες στόχους τής δημιουργίας του. Τα αστικά του τοπία είναι όμως πλασμένα όχι ως οι «ιδανικές», «ωραίες» και «λειτουργικές» πόλεις-πρότυπα που καθιερώθηκαν, με τη συμμετρία τους, την εποχή της Αναγέννησης. Αλλά ως πόλεις που αποσυντίθενται μέσα στη διάλυση του κοινωνικού τους ιστού, από το μεσοπόλεμο και μετά, που συμπίπτει με τη σημερινή διάλυση του κοινωνικού ιστού των σύγχρονων πόλεων. Καθρεφτίζεται με τα αποκλίνοντα και συγκλίνοντα κτίρια, που μας θυμίζουν τα εξπρεσιονιστικά σκηνικά του γερμανού  σκηνοθέτη Φριτς Λαγκ.

Ανάμεσα σε αυτά προβάλλουν, αναπάντεχα, μέλη αρχαίων αγαλμάτων, εξαρτήματα μηχανών και φιγούρες που φέρουν τα τραγικά, αποκομμένα και εκ νέου συγκολλημένα με το σώμα τους προσωπεία, με τον τρόπο της ντανταΐστριας Χάναχ Χέχ ή του εκφραστή της Νέας Αντικειμενικότητας, Ζωρζ Γκρος. Έτοιμα, μέσα στη στερεοτυπία των ακινητοποιημένων μορφασμών ή στάσεών τους, να κατασπαράξουν ή να καταθλίψουν το σύγχρονο θεατή. Να εκφράσουν τους πολύπλευρους φόβους του να δράσει, σε ένα περιβάλλον που γίνεται ολοένα και πιο ξένο, και να τον βοηθήσουν ταυτόχρονα, μέσα από την αποτύπωση των συγκεχυμένων μηχανισμών λειτουργίας τους, να αποδράσει από αυτό.

«Ζωγραφίζω παράξενα τοπία», λέει ο Αλέξανδρος Καραβάς, «που μπορεί να κρύβουν μια συγκεκριμένη υπόγεια ιστορία ή να γεννήθηκαν από ένα άγνωστο ποίημα, πολλές φορές άφηναν απλώς τα χάρτινα υλικά τους να φανούν. Ταξιδεύω σε πόλεις που φτιάχνει το μυαλό τις ελεύθερες ώρες που δε χρειάζεται να σκεφτεί λογικά (…) Οι όγκοι γίνονται διαφανείς ή χάνουν το βάρος τους, διαλύονται και ενώνονται πάλι σε ανεικονικές συνθέσεις. Το μέσα μπερδεύεται με το έξω, η προοπτική αντιστρέφεται και εμφανίζεται ο ανοιχτός ορίζοντας».

ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ