Ο ζωγράφος του μήνα

ΤΗΣ ΛΗΔΑΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Ο ζωγράφος του Noεμβρίου είναι ο Ανδρέας Βάης. Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Σπούδασε αγγλική φιλολογία. Από το 1991 παρουσιάζει το εικαστικό του έργο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε εκθέσεις όπως η «Βάης και Βάης», μαζί με τον Βασίλη Βάη, στο Σπίτι της Κύπρου, στην Αθήνα (1991), «Η μυστική ζωή των χρωμάτων», μαζί με τον Βασίλη Βάη, στην Αίθουσα Τέχνης Πλειάδες, στην Αθήνα (1992), οι ατομικές εκθέσεις «Exotica», στο Αγγέλων Βήμα, στην Αθήνα, και «Strange Paradise», στην Art Beat, στις Βρυξέλλες (2009).

Έχει συμμετάσχει σε όλες τις ομαδικές εκθέσεις που οργάνωσε η Cheap Art, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, από το 1998 μέχρι σήμερα, καθώς και σε άλλες ομαδικές εκθέσεις, όπως «Το δένδρο της τέχνης και οι εκπλήξεις του», στην Αίθουσα Τέχνης Πλειάδες, στην Αθήνα (2003), η «ΙΧΘΥC», στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας - Ίδρυμα Πιερίδη (1996), η «Super Market Art», στην γκαλερί Downtown, στην Αθήνα (1998), η «Anathena», στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, στην Αθήνα, η «Μεταξύ γης και ουρανού», στο Tsatsis Projekts Artforum, στη Θεσσαλονίκη, και η «ArtinArt», στο Kuenstlerhaus της Βιέννης(2007), η «Digital Romance», στη Vilka, στη Θεσσαλονίκη, και η «Περιβάλλον-Δράση 08», στη Βίλλα Κουζούλη, στην Αθήνα (2008), η «Turbulent Times», στην The Art Foundation, στην Αθήνα (2009).

Το εικαστικό έργο του Ανδρέα Βάη μοιάζει διαποτισμένο από τη λεπτότητα, τη λιτότητα αλλά και το δυναμισμό της διακοσμητικής ιαπωνικής ζωγραφικής, που αναπτύχτηκε στα τέλη του 16ου αιώνα υπό την επήρεια του κινεζικού Ζεν. Ανεξάρτητα από το αν χρησιμοποιεί ακρυλικά χρώματα πάνω σε ξύλο ή σε μουσαμά ή τη σινική μελάνη πάνω στο χαρτί.

Οι ασπρόμαυρες μορφές των δένδρων που απλώνει πάνω στη ζωγραφική επιφάνεια, χωρίς να φοβάται το κενό ανάμεσα στα κλαριά τους έχουν τη δική τους, αυτόνομη υπόσταση.

Οι φιγούρες που «στοιχειώνουν» τους πίνακές του είναι φτιαγμένες πανομοιότυπα. Έτσι ώστε το φύλλωμα των φυτών να αντικατοπτρίζεται στο πτέρωμα των πουλιών. Τα δένδρα και τα ζώα να φέρουν ανθρώπινα γνωρίσματα και να εκφράζουν ανθρώπινα συναισθήματα, και τα ανθρώπινα πρόσωπα να θυμίζουν κορμούς δένδρων ή πτηνά.

Τα τοπία που βάφει με μαβιές, πράσινες και καφετιές αποχρώσεις, μέσα στα οποία κινούνται ζώα με γυάλινες χάντρες στη θέση των ματιών, δεν ξεχωρίζουν από τα λούτρινα της παιδικής μας ηλικίας. Μας οδηγούν στις σουρρεαλιστικές συνθέσεις του Σαλβαντόρ Νταλί.

Εκεί όπου ο ακριβής ρεαλισμός της οπτικής πραγματικότητας συνδέεεται με τον υπερρεαλισμό των φαντασιώσεών μας και των ονείρων μας.

Και όπου είναι δυνατή μια συνολική και ενιαία και αδιαίρετη θεώρηση του κόσμου.