Του Άλκη Ρήγου
Ο αποχαιρετισμός είναι δύσκολος. Πολύ περισσότερο όταν αφορά ένα χώρο κίνησης ιδεών και βιβλιοκριτικής, που μια παρέα, η οποία στην πορεία εμπλουτίζονταν με νέα μέλη, εδώ και 23 χρόνια, έβγαζε κάθε Κυριακή αυτό το ένθετο, χωρίς τριβές μεταξύ μας, χωρίς καμμιά αμοιβή, με ακάματο συντονιστή ανάμεσά μας τον Κώστα Βούλγαρη. Χωρίς παρεμβάσεις τρίτων, εκτός από τις πολύτιμες παρατηρήσεις, επισημάνσεις φίλων και συντρόφων για τα δημοσιεύματα μας .
Και γίνεται ακόμη πιο δύσκολος ο αποχαιρετισμός, αν αναλογιστούμε ότι έρχεται μετά το σταμάτημα των «Ενθεμάτων», λίγο παλιότερα του «Παιδεία και Κοινωνία», της μόνης περιοδικής μηνιαίας έκδοσης της εφημερίδας, αλλά και το σταμάτημα της καθημερινής έντυπης «Αυγής», της μόνης από το 1953 εφημερίδας στη δημοτική γλώσσα.
Όλη αυτή η ευρύτερη παρέμβαση του χώρου ιδεών της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς μένει χωρίς έντυπο βήμα έκφρασης. Το κενό είναι μεγάλο, υπερβαίνει τις κομματικές μορφοποιήσεις του πολυδιασπασμένου του χώρου. Κι όμως, το ρεύμα αυτών των ιδεών υπάρχει, στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Το συναντάμε σε μια σειρά συλλογικότητες, κυρίως σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, σε κάθε κίνηση πολιτισμικής ευαισθησίας και προστασίας δικαιωμάτων, σε άρθρα στο διαδίκτυο, στις εναπομείνασες σελίδες της Αυγής, στην Έποχή, στην Εφημερίδα των Συντακτών. Ο σπόρος που έσπειρε δεν ξεραίνεται, αναζητά όμως και κεντρική πολιτική και πολιτισμική έκφραση − ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει.
Ο αποχαιρετισμός είναι δύσκολος. Πολύ περισσότερο όταν αφορά ένα χώρο κίνησης ιδεών και βιβλιοκριτικής, που μια παρέα, η οποία στην πορεία εμπλουτίζονταν με νέα μέλη, εδώ και 23 χρόνια, έβγαζε κάθε Κυριακή αυτό το ένθετο, χωρίς τριβές μεταξύ μας, χωρίς καμμιά αμοιβή, με ακάματο συντονιστή ανάμεσά μας τον Κώστα Βούλγαρη. Χωρίς παρεμβάσεις τρίτων, εκτός από τις πολύτιμες παρατηρήσεις, επισημάνσεις φίλων και συντρόφων για τα δημοσιεύματα μας .
Και γίνεται ακόμη πιο δύσκολος ο αποχαιρετισμός, αν αναλογιστούμε ότι έρχεται μετά το σταμάτημα των «Ενθεμάτων», λίγο παλιότερα του «Παιδεία και Κοινωνία», της μόνης περιοδικής μηνιαίας έκδοσης της εφημερίδας, αλλά και το σταμάτημα της καθημερινής έντυπης «Αυγής», της μόνης από το 1953 εφημερίδας στη δημοτική γλώσσα.
Όλη αυτή η ευρύτερη παρέμβαση του χώρου ιδεών της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς μένει χωρίς έντυπο βήμα έκφρασης. Το κενό είναι μεγάλο, υπερβαίνει τις κομματικές μορφοποιήσεις του πολυδιασπασμένου του χώρου. Κι όμως, το ρεύμα αυτών των ιδεών υπάρχει, στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Το συναντάμε σε μια σειρά συλλογικότητες, κυρίως σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, σε κάθε κίνηση πολιτισμικής ευαισθησίας και προστασίας δικαιωμάτων, σε άρθρα στο διαδίκτυο, στις εναπομείνασες σελίδες της Αυγής, στην Έποχή, στην Εφημερίδα των Συντακτών. Ο σπόρος που έσπειρε δεν ξεραίνεται, αναζητά όμως και κεντρική πολιτική και πολιτισμική έκφραση − ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου