Ένα σχόλιο του Ροΐδη

“Αν δε κατά το θεώρημα του Άγγλου Βένθαμ, πρέπει προς εκτίμησιν των ανθρωπίνων αισθημάτων να λαμβάνηται εξωτερική τις αυτών εκδήλωσις επιδεκτική μαθηματικής καταμετρήσεως, νομίζομεν ότι ως τοιούτον ακριβές μέτρον του ενδιαφέροντος της παρούσης γενεάς προς τα έργα της προηγηθείσης δύναται να χρησιμεύση η μηνιαία δωδεκάδραχμος αποζημίωσις, ην καταβάλλει το έθνος εις την μητέρα του Διάκου, δια την όπτησιν του υιού της.” (Από την μελέτη του “Αριστοτέλης Βαλαωρίτης”, Άπαντα, τόμ. Β σ. 413).

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, με την αμίμητη ειρωνική του φαρέτρα, ρίχνει τα βέλη του φαινομενικά μόνο στην πολιτική και τους πολιτικούς που δεν εκτιμούν την ελευθερία που έλαβαν, αφού ο ωφελιμισμός τους τους κάνει άπληστους αλλά κυρίως αχάριστους, μια και στη μητέρα του ήρωα πετάνε οι πολιτικοί ένα ξεροκόμματο, όπως έκλεισαν στη φυλακή τον Κολοκοτρώνη ή άλλους, για να τρώνε με χρυσά κουτάλια... Ωστόσο, η επίθεση αυτή αφορά και όσους θέλουν να γίνουν “εθνικοί” ποιητές και σύμβολα, ενώ δεν το αξίζουν.

Νίκος Μαυρέλος