ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
 |
Windows 98.A, 1998, φωτογραφία,
ακρυλικό φύλλο, πλαίσιο χάλυβα,
270 x 133 x 5 εκ.
|
Η οικονομική
κρίση των τελευταίων ετών σε συνδυασμό πάντα με την επιθετική πολιτική των
φονταμενταλιστών της αγοράς, πέραν όλων των άλλων οδυνηρών συνεπειών στην
κοινωνική ζωή έχει προκαλέσει και μια πνευματική και αξιακή «εκπτώχευση». Κράτη
και πολίτες ασχολούνται διαρκώς με «αριθμούς» που αναφέρονται σε χρέη, σε
πιστώσεις, σε δάνεια, σε ισολογισμούς κ.λπ. Σαν να έχει ξεχαστεί ότι το χρήμα
και οι οικονομικές δυνατότητες, στην καλύτερη περίπτωση, αποτελούν απλώς το
μέσο για να πραγματοποιηθούν άλλοι ποιοτικοί (πνευματικοί, κοινωνικοί και
πολιτισμικοί) σκοποί του ανθρώπου, που σαφώς δεν είναι πάντα, ούτε πρέπει να
είναι αποτιμητοί σε χρήμα. Λες και το χρήμα, οι φορείς και οι «διαπραγματευτές»
του έχουν αυτονομηθεί από την κοινωνία και έχουν αναχθεί σε αυτοσκοπό! Και όχι
απλώς αυτό. Οι φορείς του επιδιώκουν συστηματικά να «στραγγαλίσουν» τους λαούς
και να αποτελούν ένα είδος παγκόσμιας διακυβέρνησης … Ακόμα και ο φιλόσοφος
Πλάτωνας, αν και συντηρητικός στις πολιτικές του αντιλήψεις, με μια τέτοια
«χυδαία υλιστική αντίληψη» (καμία σχέση φυσικά με το φιλοσοφικό υλισμό) θα είχε
εξαναστεί και θα είχε εξοργιστεί με το θλιβερό κατάντημα των
κοινωνικοοικονομικών σχέσεων κυριαρχημένων από τις ακρότητες του
νεοφιλελευθερισμού! Αφού και ο μεγαλοεπιχειρηματίας Τζωρτζ Σόρος στο βιβλίο του
«Η Κρίση του Παγκόσμιου Καπιταλισμού» εκφράζει τη ζωηρή του ανησυχία για την περιθωριοποίηση
του «μη αγοραίου», όπως λέει, τμήματος της κοινωνίας και αντίθετα την περανάπτυξη
του «αγοραίου τμήματός» της.
Αλλά πέραν
αυτών, η οικονομική κρίση, όπως τη βιώνουμε και στη χώρα μας, συναρτημένη πάντα
με τις ακραίες πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων κυβερνήσεων πριν
από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, οδηγεί ουσιαστικά στην παραβίαση των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ατομικών, πολιτικών και ιδιαίτερα κοινωνικών), όπως με σαφήνεια
παρουσιάζονται στην οικουμενική διακήρυξη του 1948 και σε άλλες παρόμοιες
διακηρύξεις που μεταγενέστερα επακολούθησαν. Όταν το κράτος δεν μπορεί να
εξασφαλίσει στους πολίτες στοιχειώδη προστασία στην κοινωνικοοικονομική τους
ζωή, στην υγεία, στο δικαίωμα εργασίας, στην ενεργό συμμετοχή στην πολιτική
ζωή, όταν οι πολίτες αυτοκτονούν, χάνουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους,
δεν μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους, δεν έχουμε παραβίαση των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων; Απερίφραστα ΝΑΙ. Και οι κ.κ. Γιούνκερ, Σόιμπλε και άλλοι ομιλούν
για την ανάγκη πρωτογενών πλεονασμάτων και για «αριθμούς» που αυξομειώνονται, αδιαφορώντας
για την ποιότητα της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής.
Η άποψη του
Κάρολου Μαρξ για την κυριαρχία της αφηρημένης οικονομίας στον καπιταλισμό
έναντι της συγκεκριμένης, που εξυπηρετεί πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες με βάση
την αξία χρήσης των πραγμάτων, επαληθεύτηκε κατά κόρον. Μπροστά σ’ αυτή την
αλλοτριωμένη και απάνθρωπη κοινωνική κατάσταση, οι πολίτες έχουν καθήκον
αντίστασης, εξέγερσης! Η απάντηση στον αλλοτριωμένο είναι ο καθολικά απελευθερωμένος
άνθρωπος, που θα αποτινάξει τα δεσμά της καταναγκαστικής εργασίας και της
υποδούλωσης στην κεφαλαιοκρατική ολιγαρχία και γενικότερα σε δομές εξουσίας που
τον κρατάνε «εκπτωχευμένο» και πάντα εκμεταλλευόμενο (αυτό είναι και το καθαρό μήνυμα
των λεγομένων «Παρισινών Χειρογράφων» του Καρόλου Μαρξ, που κάθε άλλο παρά δεν
ενδιαφέρεται για την ελευθερία του ατόμου). Πάνω από τους «αριθμούς», τα χρέη,
τα κέρδη και τις τράπεζες υπάρχει ο Άνθρωπος και τα Δικαιώματά του. Και είναι η
χρηματιστική ολιγαρχία που καλείται να απολογηθεί και να πληρώσει γι’ αυτήν την
εκτεταμένη παραβίαση των δικαιωμάτων του. Και είναι ο εξεγερμένος, επαναστατημένος
άνθρωπος, που πρέπει να αμφισβητήσει τους μηχανισμούς και τη λογική της, «πέρα
από τους αριθμούς». Όπως είπε και ο μεγάλος Εβραιοτσέχος συγγραφέας Φραντς
Κάφκα: «Η λογική είναι ατράνταχτη, αλλά μπροστά σε μια ύπαρξη που θέλει να
ζήσει, δεν αντιστέκεται».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου