ΜΑΚΗΣ ΤΣΙΤΑΣ, Πάρε με κι εμένα μαζί σου!, Εικονογράφηση: Πωλίνα Παπανικολάου, Ψυχογιός, Αθήνα, 2012
Τελικά, είναι αδύνατον να διαβάσεις έστω ένα από τα βιβλία για παιδιά τού
Μάκη Τσίτα και να μην χαμογελάσεις τρυφερά, ναι, τρυφερά. Και αυτό ισχύει,
επίσης, για όλους τους προκατειλημμένους απέναντι σε τέτοιου είδους βιβλία, που
με μια μικρή ιστορία από την καθημερινότητα και την αντίστοιχη εικονογράφηση
εκδίδονται προς άγραν αναγνωστών. Η εξαίρεση στην περίπτωση του Τσίτα οφείλεται
στο ταλέντο του (χάρισμα, δηλαδή, που είτε το έχεις είτε δεν το έχεις) να
εκφράζει με απλό και έξυπνο τρόπο όση από τη μαγεία των απλών νοημάτων και
συναισθημάτων δύναται να αιχμαλωτίσει η γλώσσα.
Οφείλεται ακόμα στην ειλικρινή
αγάπη με την οποία αφουγκράζεται την παιδική ψυχή (ίσως διότι φροντίζει να
περιθάλπει στοργικά τις προσωπικές του αναμνήσεις) και στο ενδιαφέρον του να
υπηρετήσει την ασφαλή κοινωνικοποίησή της, σε έναν κόσμο που όσο πιο σκληρός
γίνεται τόσο πιο σκοτεινές αφήνει τις γωνιές για την αλήθεια του καθενός.
Οφείλεται, τέλος, στην επιλογή και την άριστη συνεργασία με τον εκάστοτε
υπεύθυνο για την εικονογράφηση, η οποία, εν προκειμένω, φέρει την τρυφερότητα
αλλά και τον ρεαλισμό τού κειμένου ως οπτική του εκδοχή. Η ιστορία με τη γνωστή
σε όλους μας οικογένεια – όπου ο μικρούλης που θέλει να μεγαλώσει, όπως η
αδερφή του, όταν έρχεται η ώρα να πάει και αυτός στο νηπιαγωγείο, δειλιάζει
μπροστά στο καινούργιο – ζωντανεμένη από μια αφήγηση ψηλαφητή, η οποία
κατορθώνει να ενσωματώσει εύληπτα ακόμα και την αναδρομή στο παρελθόν (flash back), αποδεικνύει ότι η
συναισθηματική (μεταξύ των άλλων συγγενών ειδών) ευφυΐα βρίσκει πεδίον δόξης
λαμπρόν στα βιβλία για παιδιά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Γ. ΤΣΟΥΠΡΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου