Ζωγραφική επί χάρτου στην Κέρκυρα

(10 -31 Αυγούστου, στο Λατινικό Παρεκκλήσι εντός του Παλαιού Φρουρίου της Κέρκυρας)

Τρεις  νέοι  εικαστικοί καλλιτέχνες, η Ναταλία–Αικατερίνη Κερκύρα, ο Σπύρος Κολυβάς και ο Δημήτρης Μηλιώτης, εκθέτουν στην ιδιαίτερή τους πατρίδα την ιδιαίτερή τους  ματιά για  τη φύση και τα κτήριά της. Πρόκειται για υδατογραφίες που προβάλλουν μέσα από την ανάγλυφη, απτή υφή, την κίνηση και την αίσθηση του χρώματος την ατμόσφαιρα  των χώρων που αποτυπώνουν.

Έχουμε να κάνουμε με τοπία που μιλούν σαν μάρτυρες  ενός κόσμου παλαιού και νέου που ζει ακόμα παρά τις αλλαγές που υπέστη χωρίς τη βούλησή του.    

 Δεν υπάρχει πιο μαγευτικός τρόπος να γνωρίσουμε τις πολύχρωμες όψεις  του φωτός στα τοπία της Παλαιάς Πόλης της Κέρκυρας αλλά και της υπαίθρου της από μία στιγμή ανάπαυλας όπου με κλειστά μάτια ονειρευόμαστε να πετάμε επάνω από αυτά.  Όλες οι ζωντανές εικόνες που έχουν ακουμπήσει στην μνήμη μας  την ώρα  αυτή  όπου τον πρώτο λόγο έχει ο φακός  της ψυχής μας, αναμορφώνονται σε μία γλώσσα εξιδανίκευσης, πολύ προσωπική αλλά και πολύ γνωστή σε όλους μας. Είναι ακριβώς μία από τις υψηλές, τις  κορυφαίες  καταστάσεις  που βιώνουμε ως άνθρωποι αυτού του κόσμου. Η τέχνη με τα ευαίσθητα χέρια της, αυθόρμητα, την κατανοεί και την διασώζει. Μας την μεταφέρει αυτούσια και δυνατή προσφέροντάς μας νερό από την πιο δροσερή  πηγή της ζωής.

 Στο κερκυραϊκό τοπίο ενός ονείρου λοιπόν όπου, κατακαλόκαιρο, φυσά απαλός δροσερός αέρας,  η συνομιλία τριών νέων δημιουργών αφήνει ήχους γάργαρου νερού. Τους συναντάμε στο Παλαιό Φρούριο, καθισμένους στους προμαχώνες του να παρατηρούν τις παιχνιδιάρικες εναλλαγές του φωτός  στην θάλασσα, στο φιλόξενο χώρο του Λατινικού Παρεκκλησίου να ακουμπούν την εσωτερικότητα των φωτισμών των μνημείων. Η υδατογραφία τους ενώνει σε μία κοινή αναζήτηση επιστρατεύοντας όλα τα μέσα της τεχνικής προκειμένου να γεννηθούν οι όψεις του θέματος, ίσως, οι «Σπουδές σε δροσερά τοπία». Τρία παράθυρα ανοικτά προς τους διαφορετικούς εξώστες τους, αυτά της Ναταλίας Αικατερίνης Κερκύρα, του Δημήτρη Μηλιώτη και του Σπύρου Κολυβά. Το ένα, προς την ζωντανή, γεμάτη κορυφώσεις, πλαστικότητα του φωτός, το άλλο  προς την μουσική καταγραφή των όγκων και το τρίτο προς την ανάδειξη της αναπνοής τους.  Τρεις στάσεις για την τοπιογραφία, το  πεδίο που λατρεύεται στην τοπική τέχνη. Εμείς ,οι θεατές,  με την ευκαιρία της έκθεσης των έργων τους  έως και τα τέλος του καλοκαιριού, τυχεροί δικαιούχοι και λάτρεις της ομορφιάς που μας μεταφέρει το φως. Μία αφορμή για μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση του ιστορικού ζωντανού τόπου, των μνημείων αλλά και των φυσικών τοπίων της Κέρκυρας,  από ένα σημαντικό και δραστήριο παράγοντα διαχείρισης την 21η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

Μαρία Μελέντη, ιστορικός τέχνης