ΟΥΡΛΙΧ
ΟΥΜΠ, Στην Κιβωτό στις οκτώ, Εικονογράφηση:
Γεργκ Μύλε, Μετάφραση: Σώτη Τριανταφύλλου, Πατάκης, 2012
Αρκετές φορές συμβαίνει να γινόμαστε επιφυλακτικοί όταν ακούμε ότι ένα βιβλίο έχει βραβευθεί. Σκεφτόμαστε ότι τα βραβεία είναι αντιστρόφως ανάλογα με την αληθινή αξία και ότι αντικατοπτρίζουν μόνον την εμπορική επιτυχία, η οποία είναι, συχνά, όντως, αμφίβολης εγκυρότητας. Δεν είναι αυτή, ωστόσο, η περίπτωση του ανά χείρας πολύ καλού βιβλίου, γραμμένου από τον, κατά κύριο λόγο, σκηνοθέτη και θεατρικό συγγραφέα, γεννημένο το 1963, Ούλριχ Ουμπ και εικονογραφημένου με ασπρόμαυρη γλαφυρότητα από τον σπουδάσαντα Καλές Τέχνες Γεργκ Μύλε. Με σημαντικότατη, βέβαια, και την συμβολή τής μετάφρασης στα καθ’ ημάς από την Σώτη Τριανταφύλλου, η οποία, προφανώς, δεν το επέλεξε στην τύχη, το βιβλίο αξίζει οπωσδήποτε, και μάλιστα μέχρι κεραίας, τα βραβεία που έλαβε: το βραβείο καλύτερου ραδιοφωνικού έργου για παιδιά και θεατρικού έργου για παιδιά στην Γερμανία, το βραβείο Ταμ – Ταμ και το βραβείο των Μαγισσών στην Γαλλία, το βραβείο Άντερσεν στην Ιταλία και το βραβείο Vlag en Wimpel στην Ολλανδία.
Χωρίς δογματισμό, διδακτισμό ή έτοιμες απαντήσεις, το Στην Κιβωτό στις οκτώ ξαναλέει την ιστορία του Κατακλυσμού, για παιδιά και για μεγάλους, διατηρώντας (αν και το ίδιο είναι “καθαρή” μυθοπλασία) θεματικές αλλά και τροπολογικές συγγένειες τόσο με τα φιλοσοφικά βιβλία για παιδιά, του Oscar Brenifier, όσο και και με τα «παραμύθια σοφίας» για όλες τις ηλικίες, της Λίλης Λαμπρέλλη (όλα από τις ίδιες εκδόσεις) και δείχνοντας διακριτικά προς την κατεύθυνση της ώριμης σκέψης· εκείνης που δεν διαγράφει ούτε προδιαγράφει τίποτε, εκείνης που συνεχίζει να ρωτά ακόμα και κατά «την παραμονή τού θανάτου και πάνω απ’ τις θύελλες», εκείνης που δεν χάνει το χιούμορ ούτε την ψυχραιμία της, εκείνης που ξέρει να δίνεται ολόψυχα και ύστερα να ξαναβρίσκει τον εαυτό της – της σκέψης, δηλαδή, που, όταν διασκεδάζει, ξεκαρδιζόμενη, την θλίψη της, αφήνει πάντα λίγη για το επόμενο μεγάλο γέλιο.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΣΟΥΠΡΟΥ
Αρκετές φορές συμβαίνει να γινόμαστε επιφυλακτικοί όταν ακούμε ότι ένα βιβλίο έχει βραβευθεί. Σκεφτόμαστε ότι τα βραβεία είναι αντιστρόφως ανάλογα με την αληθινή αξία και ότι αντικατοπτρίζουν μόνον την εμπορική επιτυχία, η οποία είναι, συχνά, όντως, αμφίβολης εγκυρότητας. Δεν είναι αυτή, ωστόσο, η περίπτωση του ανά χείρας πολύ καλού βιβλίου, γραμμένου από τον, κατά κύριο λόγο, σκηνοθέτη και θεατρικό συγγραφέα, γεννημένο το 1963, Ούλριχ Ουμπ και εικονογραφημένου με ασπρόμαυρη γλαφυρότητα από τον σπουδάσαντα Καλές Τέχνες Γεργκ Μύλε. Με σημαντικότατη, βέβαια, και την συμβολή τής μετάφρασης στα καθ’ ημάς από την Σώτη Τριανταφύλλου, η οποία, προφανώς, δεν το επέλεξε στην τύχη, το βιβλίο αξίζει οπωσδήποτε, και μάλιστα μέχρι κεραίας, τα βραβεία που έλαβε: το βραβείο καλύτερου ραδιοφωνικού έργου για παιδιά και θεατρικού έργου για παιδιά στην Γερμανία, το βραβείο Ταμ – Ταμ και το βραβείο των Μαγισσών στην Γαλλία, το βραβείο Άντερσεν στην Ιταλία και το βραβείο Vlag en Wimpel στην Ολλανδία.
Χωρίς δογματισμό, διδακτισμό ή έτοιμες απαντήσεις, το Στην Κιβωτό στις οκτώ ξαναλέει την ιστορία του Κατακλυσμού, για παιδιά και για μεγάλους, διατηρώντας (αν και το ίδιο είναι “καθαρή” μυθοπλασία) θεματικές αλλά και τροπολογικές συγγένειες τόσο με τα φιλοσοφικά βιβλία για παιδιά, του Oscar Brenifier, όσο και και με τα «παραμύθια σοφίας» για όλες τις ηλικίες, της Λίλης Λαμπρέλλη (όλα από τις ίδιες εκδόσεις) και δείχνοντας διακριτικά προς την κατεύθυνση της ώριμης σκέψης· εκείνης που δεν διαγράφει ούτε προδιαγράφει τίποτε, εκείνης που συνεχίζει να ρωτά ακόμα και κατά «την παραμονή τού θανάτου και πάνω απ’ τις θύελλες», εκείνης που δεν χάνει το χιούμορ ούτε την ψυχραιμία της, εκείνης που ξέρει να δίνεται ολόψυχα και ύστερα να ξαναβρίσκει τον εαυτό της – της σκέψης, δηλαδή, που, όταν διασκεδάζει, ξεκαρδιζόμενη, την θλίψη της, αφήνει πάντα λίγη για το επόμενο μεγάλο γέλιο.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΣΟΥΠΡΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου