Δεντρολίβανο

Η Ομορφιά, ο γιος της, και το δεντρολίβανο
η Αφροδίτη και ο Έρως ο γιος της, για να τα λέμε απλά –
γεννημένοι, τάχα, από τη θάλασσα,
μαζί με άλλους κάθε φορά Χριστουγεννιά-
τικα, πλέκουν γιρλάντες πλέκουν στεφάνια γιορτινά,
που δεν ήταν πάντα φτιαγμένα με δεντρολίβανο –
 
μόνο από τον καιρό της φυγής στην Αίγυπτο ανθίζουν
σιωπηλά.
Με φύλλα λογχοειδή, πράσινα, από κάτω ασημιά
τα λουλούδια του –τον παλιό καιρό, λευκά–
έγιναν μπλε. Της μνήμης το βοτάνι τώρα πια
μιμείται της Μαρίας τα φορέματα τα γαλανά
δεν έχει όμως πίσω του ιστορία τόσο βαριά
 
ώστε ν’ ανθίζει μόνο συμβολικά, χωρίς τη μυρωδιά.
Ξεπροβάλλοντας μέσα από πέτρες δίπλα στη θάλασσα
ψηλή όσο στα τριάντα τρία του Χριστού η σκιά
τρέφει τη μέλισσα, τρέφεται με δροσιά
"έχει μια βουβή γλώσσα" − κι είναι, αληθινά,
σαν στολισμένο δέντρο τα Χριστούγεννα.
 
Μαριάν Μουρ
(Μετάφραση Κλεοπάτρα Λυμπέρη)