5/1/19

Οι γιορτές και η ουτοπία

Μια μελαγχολία μου δημιουργούν οι γιορτές. Με φορτώνουν μνήμες, σκέψεις, πράγματα. Νιώθω βαρύς. Ακόμα και τα συναισθήματα, αυτά τα θετικά που μας γεννά η εστία, και κείνα μάταια μου φαίνονται πια. Μοίρα του ανθρώπου, μοίρα δύστηνος, να κυνηγά την ουτοπία. Με το ένα πόδι να βρίσκεται στο σπίτι σου και με το άλλο στον ου τόπο. Μετέωρος πάντα. Να λαχταράς τη δεύτερη ζωή, αυτή που δεν έζησες. Όχι, αυτό δεν είναι πνευματική πλεονεξία. Είναι η εξορία και το βασίλειο. Γιατί, λέω στον εαυτό μου, αν εξορία είναι η ζωή η φορτωμένη που ζεις, το βασίλειο είναι η ζωή που λειτουργεί παράλληλα και δεν έχεις ζήσει ακόμη.
Κατά βάση ο άνθρωπος είναι ένας εξόριστος. Εξόριστος δεν είναι μόνο ο μετανάστης ή ο πρόσφυγας, εξόριστοι είμαστε και οι υπόλοιποι. Αυτοί που έχουμε τακτοποιήσει τις ζωές μας. Η εξορία μας είναι κρυμμένη πίσω από τις καθημερινές συνήθειες, εκείνες τις πλανεύτρες  που μας κρατούν δέσμιους μέσα στην ασφάλειά μας. Μόνο ίσως κάποια βράδια, όταν κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη βλέπεις ένα είδωλο κουρασμένο από τις αγαπητικές συνήθειες, από τη φυλακή που επιφύλαξες στον εαυτό σου. Τότε οι γιορτές θυμίζουν ακόμη περισσότερο την αδυναμία σου να βρεις τον ου τόπο. Να τολμήσεις να διακινδυνεύσεις. Τότε είναι που έχεις γίνει ένας μικροαστός που σε τρομάζουν τα κίτρινα γιλέκα, σε τρομάζουν οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, σε τρομάζουν τα φρικιά. Τότε είναι που κλείνεσαι όλο και περισσότερο στα κοσμοείδωλα ενός πεθαμένου κόσμου –πατρίδα και θρησκεία– τότε κατασκευάζεις εχθρούς που νοιώθεις ότι θέλουν το βιός σου, τότε γίνεσαι άλογο πλάσμα που περιφέρεται από τον καναπέ του στην εκκλησία και στη δουλειά, τότε σηκώνεις μαύρα λάβαρα για το Όνομα. Τότε παρακολουθείς ένα λιντσάρισμα στο κέντρο της Αθήνας ή κατακρεουργείς μια κοπέλα νεκρή στα δίκτυα.
Ναι, τότε συμβαίνουν όλα. Γιατί ξέχασε ο άνθρωπος την ουτοπία του. Ξέχασε την διακινδύνευση. Έμεινε ένας φοβισμένος εξόριστος που φοβάται ότι θα χάσει το κελί του.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ

Ινώ Βαρβαρίτη- Γιάννης Δελαγραμμάτικας, The willingness to revisit, 2012- 2018

Δεν υπάρχουν σχόλια: