Εξαιτίας της Κ.

ΜΙΚΡΟΔΙΗΓΗΜΑ

Χρήστος Τζίβελος, Φωτεινές συσκευές, 1984, φως και σίδερο

Όπου, η σημασία των αποχρώσεων στις κοκκινομάλλες

                             Στη Χριστίνα Μ.

και στη μνήμη της Αγγελικής Ξύδη

Τότε δούλευες ακόμα στη «Θερμίδα» στα καλοριφέρ πρώτη πρώτη σου δουλειά μετά το σχολείο έχεις ακόμα τα ένσημα βγήκαν τ’ αποτελέσματα των Εισαγωγικών πήγες Σόλωνος να δεις πού μπήκες αριστερά «Κλίμαξ Νομικής Σχολής» δεξιά «Κλίμαξ Φιλοσοφικής Σχολής» ανέβηκες δεξιά ήδη απ’ τις σκάλες ακούγονταν μια γυναικεία φωνή από μεγάφωνα  μέσα στη ζέστη στην έξαψη της εποχής  και την ακόμα μεγαλύτερη δική σου το αδιανόητο φθινόπωρο του ’74 με την επιστράτευση κι όλα τ’ άλλα η μόνη λέξη είναι έξαψη συνέχεια έξαψη δε θυμάσαι πια αν ήταν απόγευμα ή βράδυ εξάλλου όλα τότε ήταν μια διαρκής συνέλευση είδες «Παπαρρηγοπούλου» τότε δεν ήξερες άνοιξες την πόρτα πρώτη φορά σε αμφιθέατρο πλήθος ήταν στο βήμα μια σχεδόν κοκκινομάλλα με σγουρόσπαστα μαλλιά φακίδες άσπρο δέρμα κι ένα μαύρο πανωφόρι ίσως δερμάτινο αναρωτήθηκες πώς και δε ζεσταίνονταν μίλαγε στο μικρόφωνο δεν ακουγόταν τίποτ’ άλλο τετρακόσια ή πεντακόσια άτομα σχεδόν μόνο γκόμενες αχανές κοιτάγανε μόνο και την ακούγανε τη λέγανε Αγγελική Ξύδη ούτε αυτό το ’ξερες τότε γλυκιά και σταθερή φωνή μα εσύ μόνο ένα συνεχές «Συνάδελφοι συνάδελφοι»  θυμάσαι μέσα στην ένταση το βλέμμα σου σταμάτησε σε μια κανονική κοκκινομάλλα χαμηλά στη τέταρτη ή πέμπτη σειρά στη μέση κατευθείαν από το «Ζαμπρίνσκι πόιντ»  το «Φράουλες και αίμα» το «Γούντστοκ» τζάκετ φυσικά αλλά ανοιχτό σπαστά όχι σγουρά πιο κόκκινα και πολύ πιο μακριά μαλλιά σταράτο δέρμα περίεργα γυαλιά σχεδόν φακίδες και χοντρά σχεδόν ασχημάτιστα χείλια οι άλλες όλες στιγμιαία σβήσανε εξαφανιστήκανε όμως έπρεπε να περάσουνε ακόμα δυο χρόνια the rest is history.

[Από το ανέκδοτο βιβλίο Αυτά και οι μετακομίσεις]

Δημήτρης Φύσσας