Τεύχη περιοδικών

Αφιέρωμα στον Γιάννη Δάλλα

Μανδραγόρας, τεύχος 49

Αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα από το σημαίνον δοκίμιο του ίδιου του Δάλλα, «Δόκιμος σε συντεχνία. Αγωγή αισθητική – εκφραστική – τεχνική», γραμμένο στα Γιάννενα το 1958:

«‘Στο μεσοστράτι της ζωής επάνω’ συμβαίνει κάποτε στον καθένα να βρίσκεται μπροστά σε μιαν ολάνοιχτη πόρτα. Σ’ αυτή την ολάνοιχτη πόρτα ξάφνου, σ’ ό,τι μου μέλλεται, στέκω ανυπεράσπιστος με θάμβος και αδυναμία∙ της αισθητικής αγωνίας η ώρα σημαίνει. Κόσμος πολύς και περίπλοκος με περιβάλλει, σηκώνεται κύματα-κύματα επάνω μου και με προκαλεί, μου πιέζει τους αμφιβληστροειδείς, αυτά τα τηλεσκόπια, τα τύμπανα αυτά τ’ αντηχεία, την αφή μαύρη έκταση, τέλος πάντων τον πλακούντα της γεύσεως, τη χνουδωτή όσφρηση, θέλει να φτάσει ως εκεί που φωλεύει η ενόραση, η συναίσθηση. Έχω ειδήσεις έξοχες απ’ τα φυτά και τα ζώα, απ’ τη φύση και την ανθρωπότητα, απ’ τη βιολογία και την κοινωνία, απ’ τα μυρμήγκια ως τους θεούς. Έρχονται με τους πιο απρόοπτους ερεθισμούς στην άκρη των αισθήσεων ακατέργαστα γεγονότα αισθήματα νοήματα από παντού.»

Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Κοτζιά

Νέα Εστία, τεύχος 1859

Στο αφιέρωμα, που νομίζω αποτυπώνει και τη φυσιογνωμία της νέας διαδρομής του περιοδικού, γράφουν οι: Βενετία Αποστολίδου, Μάρω Δούκα, Βασίλης Ν. Κουνέλης, Κατερίνα Ευαγγελάκου, Αυγή Λίλλη, Μαρία Ρώτα.

Ένα απόσπασμα από το κείμενο της Μάρως Δούκα: «Κοτζιάς, Τσίρκας, Φραγκιάς... με αλφαβητική σειρά. Έτσι τους είχα, με βαθιά εκτίμηση και θαυμασμό, καταγράψει μέσα μου. Διότι ο καθένας με τον τρόπο του, από τη δική του οπτική και με τη δική του μαστοριά, τον δικό του μόχθο, είχε αναζητήσει με σθένος και με στοχασμό, προς όφελος όλων μας, το πρόσωπο της μεταπολεμικής Ελλάδας...

Θυμάμαι πάντα με συγκίνηση τις συζητήσεις μας με τον Αλέξανδρο Κοτζιά, παρουσία και του Λάμπη Ράππα, υπεύθυνου τότε των Εκδόσεων Κέδρος και εκδότη της εξαιρετικής για εκείνα τα χρόνια σειράς: ‘Προβλήματα του καιρού μας’».

Οι Νεάντερταλ των κολλεγίων

Σημειώσεις, τχ. 78

«Με οδηγό τον Ξένιο Ζευ»... Αυτή η φράση που εκστόμισε ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης γίνεται εφαλτήριο για ένα ευρύτερο σχόλιο του περιοδικού:

«Δεν πρόκειται για τη φτωχή, τη λαϊκή, τη μπανάλ αγραμματοσύνη αλλά για την προγραμματισμένη αγραμματοσύνη των κολλεγίων που καταρτίζουν ‘στελέχη’ και ‘διαχειριστές’ για να πάρουν στα χέρια τους αυτή την τρελή μηχανή που τραβάει στον γκρεμό – τη γλώσσα θα κοιτάξουμε τώρα;

Τι είναι λοιπόν η γλώσσα γι’ αυτούς που μας κυβερνάνε; Ό,τι είναι και ο τόπος. Κοιτάχτε τους στα κανάλια: Ξερόλες του δεξιού και του «αριστερού» εκσυγχρονισμού, χάσκηδες της ‘προόδου’ και της ‘ανάπτυξης’, αστέρες της Εσπερίας και ατσίδες της Ανατολής, ‘ευρωπαϊστές’ και ελληναράδες του όλου Πασόκ: όλοι τους άφησαν τα σημάδια τους – και στη γλώσσα και στον τόπο.

Τρισβάρβαρα τα ελληνικά των, οι άθλιοι.»

Ποίηση και ζωγραφική

Poetix, τεύχος 9

Αφιερωμένο στην ποίηση το περιοδικό, φυσικά και το τεύχος, όπου και  10 πίνακες του ποιητή Λώρενς Φερλινγκέτι. Δημοσιεύεται επίσης ένα κείμενό του, απ’ όπου και το απόσπασμα:

«Εικόνες εμφανίζονται και εξαφανίζονται στην ποίηση και τη ζωγραφική, μέσα και έξω από ένα μαύρο κενό, αγγελιοφόροι του φωτός και της βροχής. Υψώνουν τις φωτεινές τρεμουλιαστές τους λάμπες και εξαφανίζονται μονομιάς. Ωστόσο η ματιά που τους έριξες ήταν αρκετή για να τις διατηρήσει ως σκιές στον τοίχο της σπηλιάς του Πλάτωνα.»

ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ

Mask. 2013, 40 x 30 cm