Η ζωγράφος του μήνα

ΤΗΣ ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Μυρτώ Φερεντίνου- Tάματα για την Αειθαλεία

Η ζωγράφος του Ιανουαρίου είναι η Μυρτώ Φερεντίνου. Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας ζωγραφική (1999-2006) με δάσκαλο το Χρόνη Μπότσογλου και χαρακτική (2007-2011) με δασκάλα τη Βίκυ Τσαλαματά.

Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής, παραστάσεις χορού και performance, όπως η «Οp.67» σε χορογραφία Φωτεινής Σαντοριναίου και σε σκηνοθεσία Νίκου Χαριζάνου, στα θέατρα Φούρνος και Σημείο (2006), η «Makroart», η ανοιχτή έκθεση 96 καλλιτεχνών στους δρόμους της Αθήνας, το «Printfest», στο Σπίτι της Κύπρου, και τα «Τάματα για την Αειθαλεία», στην Τεχνόπολι, στο Γκάζι (2009), «Το Καλοκαίρι των Νέων Καλλιτεχνών», στον Χώρο Τέχνης Καπλανών, το «Intaglio Into Focus» με έργα φοιτητών του Β΄ Εργαστηρίου Χαρακτικής της ΑΣΚΤ της Αθήνας, στο Ίδρυμα Τεχνών Τσιχριτζή, στην Κηφισιά (2010), ο «Διάλογος με τη Χάραξη και το Τύπωμα» με έργα των φοιτητών του Β’ Εργαστηρίου Χαρακτικής της ΑΣΚΤ της Αθήνας, στο Χώρο Τέχνης Γαία, στον Πειραιά, «Οι Αόρατες Πολιτείες», στη The Art Foundation,στο Μοναστηράκι, η «28 Φοιτητές-55 Αφίσες για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS», στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης επί της οδού Πειραιώς και η «Ακυβέρνητες Πολιτείες, 100 χρόνια από τη γέννηση του Στρατή Τσίρκα» με έργα φοιτητών του Β΄ Εργαστηρίου Χαρακτικής της ΑΣΚΤ της Αθήνας, στο Μουσείο Γουναρόπουλου του Δήμου Ζωγράφου.

Η Φερεντίνου κινείται με το πολύμορφο έργο της ανάμεσα και πέρα από τα όρια των διαφόρων ειδών της καλλιτεχνικής έκφρασης. Συγχρονίζει τη δράση της με μια ευρεία αντίληψη του καλλιτέχνη που άρχισε να καθιερώνεται ξανά από τη δεκαετία του ‘60, ως ζωγράφος, χαράκτης, χορογράφος, ενδυματολόγος και περφόρμερ.     

Τα «Τάματα της Αειθαλείας» γράφονται με τη βοήθεια των οξέων πάνω σε τσίγκο. Είναι αποτυπώματα πεσμένων φύλλων που συλλέγει στους δρόμους της Αθήνας και αναζωογονεί με κίνηση και ρυθμό. Πρόκειται για 65 χαρακτικές μήτρες που εγκαθιστά στο ανθισμένο, αποκαλούμενο «Δένδρο της Ζωής», στο οποίο και οι θεατές καλούνται να κρεμάσουν τις δικές τους (προσ-)ευχές, κατά το μουσουλμανικό έθιμο, με πολύχρωμα κουρελάκια. Και πλάι σ’ αυτό το Δένδρο στήνει μαζί με τον εικαστικό Νίκο Κασαμπελέ έναν τελετουργικό χορό. Αφού προηγουμένως μεταμορφωθούν αμφότεροι καλύπτοντας ο ένας το πρόσωπο του άλλου με εξπρεσιονιστικά χρωματισμένες μάσκες.

Τα «Φυλαχτά» και τα «Απολιθώματα» θυμίζουν άλλοτε θαλασσινά τοπία κι άλλοτε παραμυθένια θραύσματα. Οι φιγούρες τους φτιαγμένες με ατίθασες γραμμές, σαν ένα βιαστικό προσχέδιο, μας επαναφέρουν σε ασιατικές θεές της γονιμότητας, μεσαιωνικές πριγκίπισσες, μικρούς πρίγκιπες, ζωάκια με ανθρώπινη έκφραση.  

Οι «Χάρτες των Εξεγέρσεων» εκκινούν από τις «Ακυβέρνητες Πολιτείες» του Στρατή Τσίρκα, την Ιερουσαλήμ, το Κάιρο και την Αλεξάνδρεια και φθάνουν στην Αθήνα. Έχουν ως σημείο αναφοράς τις σύγχρονες εξεγέρσεις των πολιτών τους. Είναι χαραγμένοι πάνω στα πρότυπα των διαδικτυακών χαρτών του Google Earth, στις διαστάσεις της οθόνης ενός υπολογιστή. Έχουν φτιαχτεί με καλυπτικά υλικά και με γράμματα και φράσεις των εξεγερμένων τού σήμερα στην εκάστοτε εθνική τους γλώσσα. Μας θυμίζουν αρχαϊκούς δίσκους που συνδέονται με σύγχρονες μαρτυρίες αποδοσμένες σε βίντεο και φωτοτυπίες οδηγιών προς τους εξεγερμένους.

Η Μυρτώ Φερεντίνου επιχειρεί με το πολύμορφο έργο της και με επίκεντρό της την πόλη να συνδέσει τη ρεαλιστικά απτή και βαθειά εννοιολογική τέχνη της με τις αρχετυπικές ρίζες της. Να μεταπλάσει το λόγο σε δρώμενη εικόνα. Να αποκαλύψει μέσα από τους εμφανείς και υποδόριους συνειρμούς την αρχέγονη εικόνα της φύσης, που ως αγριόχορτο ξεπροβάλλει μέσα από το τσιμέντο της επίπλαστης κυριαρχίας του ανθρώπου. Να προβάλλει ταυτόχρονα την εικόνα του ίδιου του ανθρώπου που «αγωνίζεται για να είναι άνθρωπος»μέσα στη φύση.