Στην αισθητική του ζαριού

Στόμωσε άμμο ο καιρός
με πέρασμα ερήμου
να υποδύεται αμμουδιές
μες στην ψευδαίσθηση
καλοκαιριού τον Μάρτιο
να παίρνουμε για άρτιο
το μισερό «προόδου» φως
στο πώς της λάμψης του να κρύβει
τη σκόνη που μας αμείβει
καθώς μας κυκλώνει
στο ρυθμό του ντανιάσματος γυρισμών
απ’ τις εικόνες του χαμού
στου γλυτωμού το χάζι
μια επίμονη λούπα
των «σου πα μου πες»
αχταρμάς με την πραγματικότητα
κυλιόμενων λέξεων:
Ράφα-Ζάρι-Γάζα-
Σάττι-Κιμπούτς-Κιμπούτς
εκεί που ανέπαφες θανάτου
στην οθόνη ψηφίζουν
τη σκόνη λίγης μουσικής
εκείνης που μένει απ’ το γουδί
σε Ιστορία και τραγούδι
πριν γίνει συνέχεια ερήμου
γλαυκό που αρχίζει με αμμουδιές
-πες από Μάρτη καλοκαίρι
τον γδάρτη ζάρι του ανέμου
και δωδεκάρι τη χαρά
από μια Κύπρο με ραφές
γάζες στο χάζι ανοιχτές
στα συνονόματά τους
κιμά τους και κύμα θλίψεως
απ’ τις ακτές που κάποιος κύριος
Μαλαρμές καταργεί το τυχαίο
με μια ζαριά

Βασίλης Ντόκος