Στον Γιώργο Βέη
Τα χρόνια περνούσαν
Μεγάλωναν
Σιγά σιγά έφευγαν
Από το σπίτι
Έχει περάσει κάμποση ζωή
Ένα ένα μαζεύονται
Ξανά τα πιο πολλά
Για να τιμήσουνε
Τον εκλιπόντα Χρόνο
Ψιχαλίζει με τρόπο γκρι
Τις μεγάλες λεωφόρους χειρίζεσαι
Να κατεβαίνουν στο ποτάμι
Να πίνουν νερό
Στο νερό ανήκουν τα κτήρια
Τις ψηλές στέγες τους χρειάζεσαι
Να κολυμπούν χωρίς διαφωνία
Ως τα βαθιά γεράματα
Περασμένος Νοέμβριος Κάθεται στα Βράχια
Τις μέρες και τις νύχτες του χορταίνεις
Να φέρνει αέρα μαλακό
Και τις ζωές μας πίσω
Μαρία Κούρση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου