Κλέψ’ τον μου είπες και κράτα τον εντός
για τη δική σου άνοιξη
Τι ήταν να σ’ ακούσω
Ανοίγω το παράθυρο πίσσα σκοτάδι
Κοιτάζω μέσα μου πάμφωτη μέρα
Τι έκανα λέω
Έσβησα τους ανθρώπους
Και τώρα πώς θα ζήσω
μονάχος με τον ίσκιο μου
Κι ευθύς αμόλησα τον ήλιο στον ουρανό του
Άνοιξη του ενός άνοιξη κανενός είπα
Κι ένα σμάρι πουλιά φτερούγισαν
μέσ’ από το κεφάλι μου
Θανάσης Μαρκόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου