Ἡλιοβασίλεμα

Φύσηξε κι ἔπεσε ἕνα φύλλο

Ἡ πτώση ὡρίμασε τήν ὥρα σέ ὅραση

Γυρνώντας χύθηκε ἡ ματιά σου

καί τό κάδρο ἀναζήτησε τήν κορνίζα του

Ἔμεινες ὥρα νά κοιτᾶς

κι ἕνα νόημα σάν νῆμα συγκρατοῦσε τά πάντα

ὥσπου πέταξαν τά πουλιά τρομαγμένα

ἀπό κάτι ψυχρό στή φύση τους

Τό βάζο τῆς συγκέντρωσης ἔσπασε

Μιά ἀνεπαίσθητη μετατόπιση

πῆρε ν’ ἀλλάζει τό φῶς

Τότε τράβηξες τό βλέμμα ἀπ’ τή θέα σάν γάζα

Τά δευτερόλεπτα κύλησαν

μέ τό κόμπλεξ τοῦ πάντα δεύτερου

στήν κλίση τοῦ ἀπογεύματος

Ἡ μέρα ἐξερράγη ζωσμένη τό τέλος της

Ὁ ἥλιος στή δύση κατακρεουργήθηκε

κι ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπ’ τόν κιμᾶ τῆς θάλασσας

τό κῦμα πού ἔφτασε ἀπ’ τό Ἕνα ὥς ἐσένα

Βασίλης Ντόκος