Ο ζωγράφος του μήνα

Ο ζωγράφος του Απριλίου είναι ο Αλέξης Αυλάμης. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1997-2002), με δασκάλα τη Ρένα Παπασπύρου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως η «Athens by Art,83 σύγχρονοι καλλιτέχνες στο δημόσιο χώρο» που οργάνωσε η Ένωση Κριτικών Τέχνης AICA HELLAS, στην Αθήνα (2004), η «Διασχίζοντας τα όρια. Εικαστικό Πανόραμα 2006», στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στη Θεσσαλονίκη (2006), η «Encaustic Works 09», στην Castle Gallery του College of New Rochelle της Νέας Υόρκης (2009), η «No Border», Zibo International Art Exhibition, και η «7 Artists/7 Countries, Global Connections in the new century», στην Κίνα (2010), η «D/RAFT», στο Πεδίο Δράσης Κόδρα, στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης (2011), η «Tracing Traces», στη Fizz gallery, στην Αθήνα και η «Inside-out», στο Wynwood exhibition center του Μαϊάμι (2012), η «Ονειροναύτες», στη The Blender Gallery, στην Αθήνα και οι «ΤΙΩ ΕΙΛΑΡ 4,5,6,7», στην ΕΛΓΕΚΑ της Αθήνας (2011, 2012, 2013) καθώς και στο Σισμανόγλειο Μέγαρο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας, στην Κωνσταντινούπολη (2013) και στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης (2014), η «Mamut Art Projekt», Kücük Ciflik Park της Κωνσταντινούπολης (2015). Παρουσίασε το έργο του σε πέντε ατομικές εκθέσεις, στην «Dreamscapes», στην Art Tower Agora, στην Αθήνα (2004), στο Ίδρυμα Γιώργου και Μαρίας Βεργωτή, στα Κουρκουμελάτα Κεφαλονιάς (2005), στην «Burning In», στην Outbox gallery, στην Αθήνα (2006), στην «Phantasmagoria», στην γκαλερί Ζήνα  Αθανασιάδου, στη Θεσσαλονίκη (2010) και στην «Rising Cities, Special Focus/Tio Ilar 7», στο Σισμανόγλειο Μέγαρο της Κωνσταντινούπολης (2014). 

Τα τοπία που συνθέτει ο Αυλάμης επίπεδα και ρυθμικά μοιάζουν με τους ανάγλυφους χάρτες των παιδικών μας χρόνων, που εδώ αποτελούν τους χάρτες της ανθρώπινης ψυχής. Πάνω τους γράφονται με σχήματα γεωμετρικά, αριθμούς και λέξεις, κηλίδες και γραμμώσεις, τα όνειρα και οι εφιάλτες μας. Η ταυτόχρονη χρήση διαφορετικών υλικών, όπως τα ακρυλικά χρώματα, τα λάδια, το μελάνι, το κάρβουνο, τα χρωματιστά και τα μηχανικά μολύβια, τα λαδοπαστέλ αλλά και τα κοινά στυλό ή το ζεστό κερί της μέλισσας του επιτρέπουν να τους δώσει μιαν υφή ανάγλυφη. Μέσα από τη συνεύρεση της αυθόρμητης χειρονομίας με την αυστηρή, γραμμική απόδοση της λεπτομέρειας δημιουργεί έναν κόσμο αρχέγονο και ταυτόχρονα υπερσύγχρονο. Οι μαγικές του εικόνες οι φτιαγμένες με χρώματα απαλά, όπου αναδύονται πλάσματα μυθικά, μας οδηγούν  στον σκαπανέα του σουρεαλισμού Ιερώνυμο Μπος. Οι ραγισμένες κατόψεις των πόλεων του είναι τα  κυβιστικά αποτυπωμένα, τραγικά και σχιζοειδή  προσωπεία του σημερινού κατοίκου των αστικών κέντρων που αισθάνεται ξένος μέσα στην ίδια του την πόλη. Οι  ασπρόμαυρες, ηφαιστειογενείς  μορφές του συνομιλούν με τις εκρηκτικές μορφές του εξπρεσιονιστή Φράνσις Μπέικον και του σουρεαλιστή Μαξ Έρνστ. Τα περιβάλλοντά του πάλλονται με τις αφαιρετικές φόρμες του ιδρυτή μιας πνευματικής κίνησης του εξπρεσιονισμού, Καντίνσκυ, και μας οδηγούν στην επινοημένη πραγματικότητα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Πρόκειται, όπως ο ίδιος δηλώνει, για την ιδέα μιας ουτοπίας, που αποτυπώνει μέσα στην ιστορία της τέχνης με ψηφίδες της μνήμης από το σήμερα και το χτες. Διαδηλώνει, θα έλεγα εγώ, το όραμά του για έναν κόσμο ενιαίο, όπου κάθε μορφή του ανόργανου και του οργανικού κόσμου θα είναι, σύμφωνα με τα προτάγματα του ανθρωπισμού, σεβαστή.

ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ