Περί αποστασίας

Ο ασκητής διάβαζε τις εφημερίδες. Ενίοτε έπεφτε και σε αυτήν την "αμαρτία". Ήταν το κόστος που πλήρωνε για την τάση τής κοσμικότητας. Κάποιοι τίτλοι τράβηξαν την προσοχή του. Κάτι για αποστασίες που επεδίωκε η Αριστερά για να ρίξει την "θεόσταλτη κυβέρνηση" που μοχθούσε υπέρ της σωτηρίας της χώρας. Μια δήλωση μάλιστα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης στην εφημερίδα που στήριξε τους άλλους αποστάτες έμοιαζε σαν αντανάκλαση φαιδρή μιας τραγικής εποχής. Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα, σκέφτηκε ο ασκητής. Η ιστορία γίνεται φάρσα παιγνιώδης και γέμει εκπλήξεων. Μια απόπειρα να σώσουν το τομάρι τους είναι, και τίποτε άλλο, μια απόπειρα όμως που σκορπά πόνο στη χώρα και στους ανθρώπους. Γι' αυτό είναι πολλαπλά επιλήσμονες του χρέους οι εξουσιαστές. Δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο παρά για την αποθέωση του εγώ τους.

Η αγαπημένη του φίλη κατάλαβε την οργή του και κοιτώντας πέρα τού ψιθύρισε πως οι κατηγορίες για αποστασίες από τους αυτουργούς του εγκλήματος μόνο γέλιο σκορπούν στους ανθρώπους. Και πως δεν είχε κανένα νόημα να ασχολείται με τα θέματα αυτά. Γιατί το γέλιο των ανθρώπων είναι η πιο κατακλυσμιαία αντίδραση στην φαιδρότητα των κυβερνώντων.

Αλλά εκείνος, παρόλο που ήξερε πως η αγαπημένη του φίλη είχε δίκιο, θύμωνε ακόμη περισσότερο με το θράσος τους. Δεν έπρεπε λέει αυτός ο χυδαίος λόγος να είναι κομμάτι της ζωής μας, γιατί πολλά σκουπίδια έπεσαν γύρω μας και κινδυνεύουμε.

Αλλά τούτα τα σκουπίδια είναι αέρας και χάνεται, του είπε η φίλη του. Η χυδαιότητά τους απλώς θυμίζει όλο και περισσότερο στους ανθρώπους το ποιοι πραγματικά είναι οι δραγουμάνοι της ζωής τους. Φεύγουν και τα τελευταία ίχνη τής όποιας αξιοπιστίας είχαν. Και τώρα προβάλλουν ως αυτοί που πραγματικά είναι. Κατά έναν τρόπο, η ιστορία της φαιδρής αποστασίας είναι το τέλος των ψευδαισθήσεων μιας εποχής. Μιας εποχής που οι εξουσιαστές ένοιωθαν απρόσβλητοι και αήττητοι. Τώρα ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο. Αυτοί φοβούνται, και κάνουν ό,τι μπορούν για να δείξουν τον φόβο τους. Δεν τον κρύβουν πια. Όσο επικίνδυνοι κι αν γίνουν, γιατί θα ακολουθήσουν και άλλα χειρότερα, ξέρουν στο τέλος ότι θα σαρωθούν. Δεν έχουν ελπίδα καμία πια, ό,τι και να κάνουν. Απλώς θα τους γράψει η ιστορία όχι με μαύρα γράμματα αλλά με εκείνα τα φαιά, για να δείχνουν εσαεί στους ανθρώπους το ποιοι στην ουσία ήταν.

Αυτά του έλεγε η αγαπημένη φίλη του και χάιδευε το γυμνό στήθος με τρόπο ιδιαίτερα αισθησιακό. Η ωραιότερη αποστασία, του είπε, είναι η αποστασία του σώματος. Αλλά γι' αυτήν την αποστασία οι εξουσιαστές δεν μπορούν να καταλάβουν τίποτε. Η αποστασία του σώματος από τα θέσμια είναι η ελευθερία, αλλά εσύ είσαι ασκητής και δεν ξέρεις πια, δεν θυμάσαι τίποτε γι' αυτήν την αποστασία. Μην λερώνεις λοιπόν την σκέψη σου με τις κατηγορίες για αποστασία που εκτοξεύουν αυτοί που δεν ένιωσαν ποτέ καιόμενοι από πάθος ζωής.

Ο ασκητής χαμογέλασε. Εκείνη είχε πάντα τον τρόπο να κανονίζει τα πράγματα και τις σκέψεις. Ήταν ένα από τα στοιχεία που θαύμαζε επάνω της. Κατά βάθος, κι εκείνος ήξερε πως οι εξουσιαστές μόνο χυδαιότητα μπορούσαν να γεννήσουν. Αλλά μια χυδαιότητα πια που δεν τους έδινε καμία βεβαιότητα για το αύριο τους. Η μάλλον μια βεβαιότητα τους έδινε, αυτή του πιο γρήγορου τέλους τους. Ενός τέλους που γινόταν όλο και πιο οδυνηρό γι' αυτούς. Ο "κοσμάκης", όπως περιφρονητικά αποκάλεσε τον λαό ο πρωθυπουργός τους, ήταν πια ώριμος και έτοιμος για την μεγάλη ανατροπή. Μια ανατροπή που όσο περνά ο καιρός θα είναι ακόμη πιο βροντώδης. Και η ύβρις θα πληρωθεί.

Ο ασκητής πήρε από το χέρι την αγαπημένη του φίλη και προχώρησαν κατά την πόλη.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ