Μια ευρωπαϊκή ανασκόπηση...

Βασιλική Τζούτη- Στη σηπτική ή αναζητώντας το φως

Το 1973 η Ιρλανδία και η Βρετανία μπαίνουν στην ΕΟΚ. Δεν έχει περάσει καιρός πολύς από τη λεγόμενη «Ματωμένη Κυριακή» -“Bloody Sunday”- όταν, στις 30 Ιανουαρίου 1972, στην πόλη της Βόρειας Ιρλανδίας που αποκαλείται Derry για τους Ιρλανδούς ή Londonderry για τους Βρετανούς, Βρετανοί αλεξιπτωτιστές σκοτώνουν αδιακρίτως πολίτες, νεαρούς στην πλειονότητά τους. Μήνες μετά τον άδικο χαμό ανθρώπινων ζωών, το πολιτικό μήνυμα της συνύπαρξης αποκτά στρατηγική σημασία, ενόσω οι δύο χώρες γίνονται δεκτές στην ευρωπαϊκή οικογένεια και υποτίθεται ότι χαράσσεται ένα κοινό μέλλον αναπτυξιακής πορείας.

Στα δικά μας τώρα, είναι το 2004 που η Αθήνα διοργανώνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και το 2004 η Κύπρος μπαίνει στην Ευρωπαϊκή ένωση. Ώστε, πλέον Ελλάδα και Κύπρος προχωρούν μαζί, δανείζονται και μαζί, ενίοτε με φιλική συμμετοχή πολιτικών προσώπων που ενισχύουν ανάλογες συμβάσεις. Καταλήγουμε, κατά συνέπεια, ξανά στην πηγή του χρήματος. Ερώτηση: ποιου χρήματος;

Παρόλο που η Γερμανία δεν πλήρωσε το χρέος της το 1953, παρόλο που όταν ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της τότε ΕΟΚ, το 1957 υπέγραφε ως Δυτική Γερμανία, ενώ στην πορεία των ετών της επιτακτικής γεφύρωσης Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας αυτό άλλαξε, η Ελλάδα και ο ευρωπαϊκός νότος κατ’ επέκταση καλούνται να πληρώσουν και να χρεωθούν οικονομικά για τα ιστορικά τραύματα και τις πολιτιστικές συνιστώσες των άλλων λαών, κοινά κτήματα σαφώς στον ορίζοντα της ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Άρα, λοιπόν, το 2013 προαναγγέλεται περιπετειώδες, πρωτίστως μεσογειακά. Η Ευρώπη πολιτιστικά μνημονεύει τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Ρομπέρτ Σουμάν, χάρη στο λόγο του οποίου, στις 9.5.1950, καθιερώθηκε η 9^η Μαΐου ως ημέρα της Ευρώπης. Ωστόσο, πολιτικά δείχνει να εξαρτάται ακόμη από διαιρετικά σχήματα, τις πρακτικές των οποίων έχουμε δει να εφαρμόζουν οι φερόμενοι ως ισχυροί και κύριοι των τραπεζών.

Το συμπέρασμα είναι ότι, εφόσον οι Έλληνες είμαστε Ευρωπαίοι, έχουμε λόγο για τα πεπραγμένα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γι’ αυτό και η αναβάθμιση του ρόλου του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου έναντι της Ευρωπαϊκής επιτροπής θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για ένα θετικότερο ευρωπαϊκό μέλλον. Ειδάλλως, θα εξακολουθούμε να ακούμε για έκτακτες εισφορές και νέα μέτρα, κωφεύοντας μπροστά σε νέες τομές και αλλαγές που αρμόζουν να συμβούν.

Η ιστορία όμως των λαών έχει δείξει ότι ο ρόλος τους στην ιστορία είναι ελεγκτικός αντί να μένουν απαθείς. Και η ευρωπαϊκή ταυτότητα επιτάσσει να θυμόμαστε τα πράγματα, τις ημερομηνίες και τα γεγονότα, και όπου μας βγάλει, όπως ο Μπέκετ θυμόταν στο κεφάλι του Τον Αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, του Καραβάτζιο -έργο που εκτίθεται στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Ιωάννη στη Μάλτα-, μέχρι που έγραψε το μονόπρακτο «Όχι εγώ»... Η ελπίδα έγκειται στον άνθρωπο, και στον λαό που είναι κύριος της ζωής του.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΤΣΑΔΗΜΑ