Το βιβλίο δίνει χρόνο. Τον αντλεί εκ βαθέων, τον αποστάζει, τον αποκαθαίρει και τον προσφέρει. Η ηλικία του δημιουργού, όπως και τ’ άλλα γνωρίσματά του, καταφαίνεται μόνο στην ποιότητα του προσφερόμενου χρόνου. Δεν έχει σχέση με τα τυπικά δεδομένα του συγγραφέα.
Ο χρόνος είναι πάντα υποκειμενικός και μετρήσιμος, ανάλογα με το βάθος και την εμπειρία εκείνου που τον εισπράττει. Δεν μοιραζόμαστε όλοι από την ίδια πίττα, δεν βιώνουμε τον ίδιο χρόνο, ούτε μας απομένει ο ίδιος χρόνος να ζήσουμε.
Ένα καλό βιβλίο επανορίζει το χρόνο και τον ανταλλάσσει με τον αναγνώστη του, όπως μπορεί ακόμη και να σπαταλά, να «κλέβει» χρόνο, εάν είναι κακό.
Η βράβευση δηλαδή από την Πολιτεία «πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, με ανώτατο όριο την ηλικία των 35», δεν έχει παρά επικοινωνιακό σκοπό και στοχεύει αλλού. Ελάχιστα ενθαρρύνει τον δημιουργό, καθώς υποτιμά το ίδιο το έργο, στηρίζοντας τη συμβατική τάξη του κόσμου με στερεοτυπικούς και ρατσιστικούς όρους. Είναι ποτέ δυνατόν η Τέχνη να ορίζει την προοπτική των πραγμάτων και των ανθρώπων;
Την πραγματική ηλικία του συγγραφέα την πιστοποιεί η ποιότητα του βιβλίου του. Αυτό ενέχει και την ηλικία του. Με τούτο εξάλλου το τεκμήριο χαρακτηρίζεται ως συγγραφέας.
Γοητευτικότερο θα ήταν, εάν ενστερνιζόμασταν παρόμοιες λογικές, να βραβεύεται «ο γεροντότερος» συγγραφέας. Αφού με τη νεανικότητα και το σφρίγος του έργου του, επιμένει να αναγελάει, να περιπαίζει την πραγματικότητα και να την ανατρέπει.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΥ
Μέλος της Επιτροπής Κρατικών Βραβείων
του Υπουργείου Πολιτισμού |
| Βασίλης Γεροδήμος- Χωρίς τίτλο |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου