ΜΑΡΙΑ ΚΕΝΤΡΟΥ-ΑΓΑΘΟΠΟΥΛΟΥ, Η Ευρυδίκη με το τσιγάρο στο μπαλκόνι, διηγήματα, Γαβριηλίδης, σελ. 123
Γνωστή και βραβευμένη η ποιήτρια και διηγηματογράφος Μαρία Κέντρου–Αγαθοπούλου, με έργο που έχει μεταφραστεί και στο εξωτερικό, θεωρείται από την Κριτική ότι φέρει τη γόνιμη επίδραση του έργου τής Ζωής Καρέλλη, ως προς την ποιητική της πλευρά, ενώ η όψιμη, σχετικά, εμφάνισή της στην πεζογραφία (το 1998 με το αυτοβιογραφικό αφήγημα Συνοικισμός Σιδηροδρομικών, σε ηλικία 68 ετών) κρίνεται ως ένας συνδυασμός αλλά και μία μετατόπιση από την άμεση καταγραφή του βιώματος «προς μια πιο αφαιρετική αποτύπωση της λειτουργίας της μνήμης». Από τα είκοσι συν έξι διηγήματα που συγκεντρώνονται στον παρόντα τόμο, μόνον τα τέσσερα αποτελούν επαναδημοσιεύσεις, ενώ κανένα τους δεν διαθέτει χρονικό δείκτη καταγραφής.
Αυτό το τελευταίο, ωστόσο, δεν εκπλήσσει, καθώς τα ανά χείρας διηγήματα, τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης ενότητας, δεν αποτελούν παρά μικρά πεζά, αποσπασμένα από την αδιάκοπη νοητική επανεπεξεργασία του μακρινού και του κοντινού παρελθόντος, αλλά και του “πρόσφατου” παρόντος, μέσω της λογοτεχνικής γραφής. Μιας γραφής ευαίσθητης αλλά καθόλου γλυκερής, με συγχρονισμένα εργαλεία παλαιάς και δοκιμασμένης κοπής. Όσο για την παρακειμενική αφιέρωση «Στη μνήμη της μητέρας» της συγγραφέως, διαπιστώνεται ότι λειτουργεί ως σχόλιο και οδηγός ως προς αρκετά από τα πεζά του τόμου, είτε πρωτοπρόσωπης είτε τριτοπρόσωπης αφήγησης, παρουσιάζοντας ποικίλες εκδοχές τής μητρικής μορφής, όλες εξίσου βαθιά αληθινές και στοχαστικά ζωντανεμένες. Η συγγραφέας, είτε ενδύεται αντρικούς είτε γυναικείους ρόλους, παραμένει άμεση και ειλικρινής. Ένα ωραίο ταξίδι της ψυχής, και για τον αναγνώστη ή την αναγνώστρια, οι οποίοι ξέρουν ότι η ευχαρίστηση που αντλούμε από την Τέχνη δεν έχει (απαραίτητα) σχέση με τη χαρά.ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Γ. ΤΣΟΥΠΡΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου