Θέλω να γράψω ένα ποίημα ερωτικό
σαν συναθροίζω την ελπίδα με τη μνήμη
μα όλο σχίζεται και στ’ όνειρο γυρνώ
που σιγοκαίγεται και με πετά στη
δίνη.
Πως τέτοιο κάλλος που θωρώ
καθημερνώς
και όμοιό του άλλη αυγή δεν έχω
αγγίξει
τόσο που η σκέψη μου το δείχνει
τρομερό
ως υετός των ουρανών/πυρά στη φύση.
Πόθους κορπώννει περιβόλι λυγερό
μα κάθε φως κυοφορεί μια κάποια
δύση
σαν βρω το μέτρο που θα φέγγει με
ρυθμό
το έσω ρήγμα μου απ’ τον κόσμο για να
σβήσει.
Κι όταν ως άνοιξη τον τρόμο θα θωρώ
θα λέω πως έφτιαξα ένα ποίημα
ερωτικό.
Ηλίας
Λιατσόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου