Η προτομή του Τάκη Σινόπουλου, που είχε τοποθετήσει ο Δήμος Νέας Ιωνίας έξω από το σπίτι του, όπου μετά τον θάνατό του στεγαζόταν το Ίδρυμα Τάκη Σινόπουλου, εκλάπη. Νύκτωρ, με φορητά ηλεκτρικά εργαλεία, η ορειχάλκινη προτομή αφαιρέθηκε από τη βάση της και πλέον είναι σίγουρο πως πήγε σε κάποιο χυτήριο μετάλλων και ήδη έχει ρευστοποιηθεί. Κάποιοι θα κάνουν Πάσχα με το αντίτιμο.
Και ο ποιητής; Να μια ευκαιρία να ανατρέξουμε στο έργο του, ώστε να θέσουμε, σε αυτό το οξυδερκές έργο, μερικά «μεταφυσικά» ερωτήματα: τι να σκέφτηκε ο Σινόπουλος τη στιγμή των αποκαλυπτηρίων της προτομής του; Μήπως
ένοικος τώρα του παντοτεινού,
κεκυρωμένος[;]
Και τι να σκέφτεται, τώρα, βλέποντας το ομοίωμά του αποκαθηλωμένο; Μήπως
Δεν κάτεχε άλλη δύναμη,/ μονάχα τα χαρτιά του βασανίζοντας, ένα σωρό σβησίματα, το βράδυ ανάστατος, όταν ο κόσμος παρασταίνεται με πρόσωπα νεκρών
Αλλά, αφού μπήκαμε σε αυτή τη διαδικασία, ας το πάμε μέχρι τέλους: αν, λοιπόν, γυρνώντας αργά προχθές το βράδυ από κάποια οινοποσία με φίλους, έβλεπε τους δράστες να αποκαθηλώνουν την προτομή του, τι θα έκανε; Νομίζω πως θα χαμογελούσε, με εκείνο τον χαρακτηριστικό τρόπο του, και θα τους έλεγε: «σε καλή μεριά, παιδιά, καλό Πάσχα».
Ο Σινόπουλος ήταν σοβαρός άνθρωπος και όντως ποιητής. Γι’ αυτό και είχε αντιμετωπίσει, με τρόπο λυσιτελή, το μείζον ζήτημα της μνημείωσης ενός έργου κι ενός προσώπου, μέσα από τη μεγαλειώδη ποιητική αναρώτησή του:
Τι θα πει κεκυρωμένος;
Καλό Πάσχα.
Κώστας Βούλγαρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου