και οι δομές της εξουσίας
«Αι πτωχαί, πτωχαί νήσοι! Ιδού πως εφύτρωσε η ευλογιά στην Κέαν! Ένας εξ Αθηνών ευλογιών υπήρξεν ο Κάδμος της επιδημίαςˑ ο δημοτικός Ιατρός της νήσου εξέλαβε την ευλογίαν για κοκκινάδαˑ κολλά το παιδί του παπάˑ ο δημοτικός ιατρός της νήσου θριαμβεύει: κοκκινάδα και αυτό. Πεθαίνει το παιδί του παπάˑ όλη η νήσος συρρέει εις την κηδείαν. Οι συγγενείς προς επίδειξιν πένθους το κατασπάζονται λυσσασμένοι. Την επαύριον εικοσιπέντε κρούσματα εν όλη τη νήσω. Ο δημοτικός ιατρός απέναντι του αριθμού αυτού τρέχει και ευρίσκει άλλον ιατρόν της νήσου, τον Περίδην, ίνα συγκροτήση συμβούλιον:
Μωρέ μπας και είναι ευλογιά η κοκκινάδα;
Όλα αυτά είναι ιστορικά, ιστορικώτατα, όπως είναι ιστορικός και ο Δήμαρχος της Νήσου κ. Ιερομνήμων, όστις ουδέ περί δαμαλίδος [=εμβόλιο] εφρόντισεν, ουδέ περί απομονώσεως των προσβληθέντων, διότι όλοι ο διάβολος τώφερε να είναι άνθρωποι του κόμματος! Και έπρεπε να μείνωσιν ελεύθεροι!
Τα αυτά συμβαίνουσι και εν Πόρω, τα αυτά εν Πύργω, εν Καλάμαις, πανταχού. Και ούτε δαμαλίδα, ούτε καν γλυκερίνην δεν έχουν αι ταλαίπωραι επαρχίαι. Αυταί αποτείνονται εις τους γελοίους βουλευτάς των, οι γελοίοι βουλευταί εις τον κ. Αναγνωστόπουλον, και ο κ. Αναγνωστόπουλος τους προπέμπει με εν μειδίαμα και μίαν ευφυΐαν.»
[Άτιτλο, εφημ. Μη χάνεσαι έτ. Δ΄, αριθ. 449 (Αθήνα, 2 Απριλίου 1883), σ. 3]
Για την αντιγραφή: Αγγελική Κωνσταντακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου