στους νεκρούς
του Έσσεξ
Πεθαίνω γιατί δεν μπορώ να αναπνεύσω
και στον αέρα αντηχεί ακόμη
εκείνη η καλημέρα του εκφωνητή
μία καινούρια ζωή είναι ό,τι θέλω
Πεθαίνω γιατί δεν μπορώ να αναπνεύσω
είναι μακρύς ο δρόμος προς τη Δύση
ψυχρές οι χώρες μα πιο πολύ το φορτηγό
σε ένα ταξίδι για έναν άλλο κόσμο
παγώνουν κάποτε οι ψυχές μες στην ελευθερία;
Πεθαίνω γιατί δεν μπορώ να αναπνεύσω
η αιωνιότητα μου προκαλεί ασφυξία
η ύπαρξη όλη είναι ένας πόνος
το βάρος της πού να ακουμπήσω;
θέλω να αποδράσω στην ανυπαρξία
Πεθαίνω γιατί δεν μπορώ να αναπνεύσω
σε αυτό το μικροσκοπικό σαρκίο κλειδωμένη
δέρμα ωχρό μαύρα μαλλιά κόκκινα χείλη
μέσα του δεν χωρώ, παντού όμως περισσεύω
που να 'βρω έναν τόπο να μού ανήκει;
Πεθαίνω γιατί δεν μπορώ να αναπνεύσω
κανένας άλλος κόσμος δεν υπάρχει
στου Βιετνάμ τη δύση χρώματα λαμπερά μετρώ
ο εαυτός μου είναι ο τόπος που μου ανήκει
κι εκεί στην ομορφιά θα ζω για πάντα ευτυχισμένη
Σάρα Θηλυκού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου