Σύγχρονος φασισμός

«Ανθρωποφύλακες» του Περικλή Κοροβέση στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΠΟΥΡΑ

Ο σύγχρονος φασισμός δεν είναι πλέον τόσο κραυγαλέος και προφανής όπως στη μεσαιωνική Ιερά Εξέταση. Με τη βοήθεια της Τεχνολογίας και της «επιστήμης» τα βασανιστήρια έχουν αναχθεί σε γνωστικό αντικείμενο με πολλαπλές απολαβές για τους έχοντες, τους κατέχοντες και τους χρήστες μιας βίας που υπερβαίνει πλέον το σωματικό και δηλητηριάζει πολλαπλά επίπεδα της ατομικής και πανανθρώπινης ψυχής. Στο εμβληματικό πλέον έργο-μαρτυρία του Περικλή Κοροβέση με τον καφκικό τίτλο «Ανθρωποφύλακες» επισημαίνεται πέρα από την ιστορική συγκυρία η διαχρονική απειλή της κάθε παρακρατικής ή και κρατικής ακόμα Εξουσίας που με όπλο της Βία υποτάσσει κάθε φωνή που αναζητεί την Ελευθερία, την Ισότητα, την Δικαιοσύνη, την Ισονομία και όλα τα ιδεώδη του Διαφωτισμού.

Στην αριστουργηματική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης αναδείχθηκε η διαχρονικότητα αυτού του κλασικού πλέον θεατρικού έργου. Κραυγή ενάντια σε κάθε αυταρχισμό κι απολυταρχικότητα. Το παράλογο κάθε ιεροεξεταστή που αναλαμβάνει να παίξει αυτό το ρόλο έγκειται στην εκμετάλλευση του ερωτικού ενστίκτου έτσι ώστε να μεταστραφεί σε ένστικτο καταστροφής. Ο σαδομαζοχισμός είναι απλώς μια παρενέργεια, απόρροια κάθε εγκλεισμού κι απόπειρας να διαστραφεί η απαίτηση κάθε ανθρώπινου όντος να αγαπηθεί. Η ενσυναίσθηση είναι ένα υγιές εργαλείο για την επίτευξη της συλλογικής αρμονίας μέσα από την αλληλεγγύη και την αποδοχή του άλλου ως διαφορετικού. Η ενσυναίσθηση (empathy στα αγγλικά)  μετατρέπεται εύκολα σε εμπάθεια. Κάθε πράγμα έχει δύο όψεις. Κι είναι αναπόφευκτη η ταλάντωση του εκκρεμούς από το ένα άκρο στο άλλο κι από το Σκοτάδι στο Φως, από το Ψεύδος στην Αλήθεια, από το Μίσος στην Αγάπη.

Η Φιλότητα τελικά το κλειδί για κάθε υγιή οργανισμό που επιθυμεί να συνυπάρχει αρμονικά με τους γύρω του. Κι αυτός είναι ένας συμπαντικός νόμος που προφανώς αγνοούν οι κάθε λογής δυνάστες, αρχής γενομένης από τον Δία που προτιμά τον φιλάνθρωπο Προμηθέα αλυσοδεμένο στον Καύκασο με αρχιδεσμοφύλακες το Κράτος και τη Βία. Ο Αισχύλος τα είπε όλα. Ακόμα κι αν χάθηκε το δεύτερο μέρος της Τριλογίας, ο «Προμηθεύς λυόμενος», είναι σαφές πως τώρα, βλέποντας το έργο του Περικλή Κοροβέση ξέρουμε πως κάθε υπερβολή, κάθε υπέρβαση του μέτρου είναι Ύβρις, ανεξάρτητα από το αν προκαλείται από κάποιαν Άτην, είναι προσβολή στη Λογική κι επιφέρει πάντα την Κατά-στροφή για εκείνον που θεωρεί τον εαυτό του θεό επί της γης και όλους τους άλλους υποχείριά του.

Η αρχαία τραγωδία συνεχίζεται και σήμερα, κυλάει στις φλέβες μας και σηματοδοτεί την κοινωνική ζωή μας. Πνευματικοί άνθρωποι σαν τον Περικλή Κοροβέση, υπέρμαχοι της Ελευθερίας και της ανθρώπινης Αξιοπρέπειας περιποιούν τιμήν στην κατασυκοφαντημένη και κακοπαθημένη χώρα μας που παλεύει μέσα στους αιώνες να αρθρώσει τον δικό της φιλοσοφικό λόγο μέσα από την έμπρακτη εφαρμογή της Δημοκρατίας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ

Χρήστος Δεληδήμος, Finger Snails, 2019, βαμμένο σίδερο, κεραμικό, πέτρα, κέλυφος από σαλιγκάρια, 85 x 34 x 25 εκ. και Coconut totem, 2019, βαμμένο σίδερο, κεραμικό, κέλυφος καρύδας, 270 x 38 x 38 εκ.