26/6/16

... κι από ανάγνωση σε απόγνωση

κι από απόγνωση σε ανάγνωση - χαθήκαμε
............
Ισορροπώ
στο άυπνο της οδύνης
Στα πόδια μου σέρνεται
με λυμένα σανδάλια ο ουρανός
διασχίζω το αόρατο
που είναι παιδί που είναι
δαίμονας απόκρημνος
Αλλά τα κύματα του μεταθανάτιου χρόνου
με ξεσηκώνουν
να εξομολογηθώ το αναπόδεικτο

Πώς αφανίστηκα έτσι, στις ψηλαφήσεις
μιας κατακρημνισμένης φαντασίας - να παριστάνω εγώ
το είδωλο του εναγκαλισμού μου
Βήματα φόβιζαν τις σκάλες
Σκάλες μου κλείνανε τα φώτα Αιώνια απουσία
Γίγαντες σκιές στον τοίχο
σαν το βουβό παιχνίδι δυο χεριών...

Πάντα κάτι μένει αναπόδεικτο
αφού αυτός ο περαστικός δεν ξέρει
τι θέλει να πει
ή ξ ε ρ ε    μόνο
τι ήθελε να πει

Ζέφη Δαράκη

Δεν υπάρχουν σχόλια: