Το πολιτικό μας σύστημα

ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ, Το Πολιτικό μας Σύστημα (1821-2012): Από τους Αγώνες της Απελευθέρωσης στη Σημερινή Εθνική Υποτέλεια, εκδόσεις Προσκήνιο, σελ. 192

Βάσω Κατράκη, Πλατυτέρα ΙΙΙ,

Χάραγμα σε πέτρα

Ο ακατάβλητος επίτιμος πρόεδρος του Δ.Σ.Α. και πρώην δοξασμένος καπετάνιος του ΕΛΑΣ Ευάγγελος Μαχαίρας εξέδωσε το νέο βιβλίο του, που αναφέρεται στους κατ’ εξοχήν διαχρονικούς αρνητικούς προσδιορισμούς του πολιτικού μας συστήματος, προσδιορισμούς που μας οδήγησαν στη βαθμιαία χρεωκοπία και τελικά, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτηριστικά λέει, στην εθνική υποτέλεια. Ο συγγραφέας ξεκινά από την ίδια τη γένεση του νεοελληνικού κράτους, μετά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821 και εκθέτει και αναλύει εκείνα τα δομικά, πολιτικά και κοινωνικά  στοιχεία, που ήδη απ’ το ξεκίνημα δεν επέτρεπαν μία πλήρη και ουσιαστική ανεξαρτητοποίηση του νέου Ελληνικού κράτους, που θα χάραζε τη δική του γραμμή πέρα από κηδεμονίες κι εξαρτήσεις και θα εξέφραζε πραγματικά τη λαϊκή κοινωνική βάση.

Ο συγγραφέας απ’ την αρχή του βιβλίου του τολμά με παρρησία να θέτει το πρόβλημα της μεγάλης αναντιστοιχίας της επίσημης (κατεστημένης) πολιτικής ηγεσίας της χώρας με τις επιδιώξεις, τα συμφέροντα και τις προσδοκίες της λαϊκής βάσης. Ήδη ξεκινά τις επισημάνσεις απ’ τα χρόνια της επανάστασης, όταν κάποιοι πολιτικοί  (αναφέρει για παραδείγματα τον Μαυροκορδάτο και τον Κωλέττη), όχι απλώς δε συμπαθούσαν το λαϊκό στοιχείο και τον αυθόρμητο ξεσηκωμό του, αλλά λειτουργούσαν ως πράκτορες ξένων δυνάμεων που ήθελαν να κηδεμονεύουν τη χώρα. Ακόμη αναφέρει και τους κύκλους των Φαναριωτών, που ναι μεν ήταν το πιο μορφωμένο τμήμα του υπόδουλου ελληνισμού, αλλά ουσιαστικά ήταν ενεργούμενα της Οθωμανικής εξουσίας, που το κύριο μέλημά τους ήταν το ίδιον συμφέρον, που το εξυπηρετούσαν με τον πιο σατανικό τρόπο.

Η επιδίωξη του Ευαγγέλου Μαχαίρα με το συγκεκριμένο βιβλίο του δεν είναι να παρουσιάσει με συστηματικότητα και λεπτομερειακό τρόπο την πολιτική ιστοριογραφία της χώρας. Απλώς η γνώση της ιστοριογραφίας του δίνει υλικό και μαρτυρίες γι’ αυτό που θέλει να καταδείξει, δηλ. ότι ενώ οι λαϊκές δυνάμεις (στον καιρό της Επανάστασης του 1821 τις εξέφραζε το «Στρατιωτικόν», στον καιρό της γερμανικής κατοχής το ΕΑΜ) ξεσηκωνόντουσαν και πολεμούσαν ειλικρινά και γενναία για τη λευτεριά και την προκοπή του έθνους ή κατά καιρούς αντιστεκόντουσαν σε ποικίλες τυραννίες, οι οργανωμένες δυνάμεις του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου τις «μπλόκαραν» και τις εξουδετέρωναν, εξυπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα ή τους ξένους πατρώνους τους ή και τα δύο μαζί. Αυτή τη συγκρουσιακή διάσταση (που σαφώς έχει και ταξικό χαρακτήρα) θέλει ν’ αναδείξει μ’ επάρκεια και αναμφισβήτητα το πετυχαίνει. Οι ιστορικές μαρτυρίες πλούσιες: συνομωσίες κατά Ανδρούτσου, Καραϊσκάκη, Κολοκοτρώνη, αποδεδειγμένη σύνδεση Μαυροκορδάτου με τ’ αγγλικά συμφέροντα και του Κωλέττη με τα γαλλικά, ο χειρισμός των λεγομένων «δανείων» του Αγώνα η δυναστεία των Γκλύγμπουργκ ως τοποτηρητής των αγγλικών συμφερόντων, αντίθεση των συντηρητικών δυνάμεων στις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του Ελ. Βενιζέλου, διώξεις μετά το 1935 των δημοκρατικών βενιζελικών αξιωματικών κλπ

Ο συγγραφέας τη δικτατορία της 21^ης Απριλίου την αντιμετωπίζει ως εναλλακτική λύση των ΗΠΑ και του εγχώριου κατεστημένου, όταν πια τα αστικά κόμματα, εναλλασσόμενα στην εξουσία, δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και να τιθασσεύσουν την οργή και την αγανάκτηση του λαού.

Αλλά και μετά τη μεταπολίτευση του 1974 επισημαίνεται ότι ανεξάρτητα από μικρές παραλλαγές και μετατοπίσεις με κάποιες παραχωρήσεις προς τις δημοκρατικές δυνάμεις, το κατεστημένο και οι ξένοι πατρώνοι του διατήρησαν τον έλεγχο του πολιτικού συστήματος ουσιαστικά με την ίδια κομματική διαρχία (ένα κόμμα δεξιότερα: «Νέα Δημοκρατία», κι ένα κόμμα αριστερότερα: «ΠΑΣΟΚ» συνέχεια της γραμμής «ΕΡΕ» - «ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ») και τις παλιές και δοκιμασμένες μεθόδους της Το νέο στοιχείο στο μεταπολιτευτικό κομματικό σύστημα ήταν η εκτεταμένη παραπλάνηση της λαϊκής βάσης από πλευράς του κατ’ όνομα, όπως λέγει, «σοσιαλιστικού» κόμματος του ΠΑΣΟΚ, που φυσικά μετά την πρώτη τετραετία έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο.

Συμπερασματικά, σύμφωνα με τον Ευάγγελο Μαχαίρα, το πολιτικό μας σύστημα μέχρι σήμερα παρουσιάζει παθογένεια με ίδια πάνω-κάτω χαρακτηριστικά: ανικανότητα, διαφθορά και μόνιμη τάση των κυβερνώντων να υπακούουν στα κελεύσματα των ξένων επικυρίαρχων δυνάμεων, δηλαδή να συνεχίζουν μία κατάσταση εθνικής υποτέλειας. Η κατάσταση της σημερινής ουσιαστικής χρεωκοπίας δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά είναι απότοκη μιας σειράς από κυβερνητικές πολιτικές που ήταν ολέθριες για τη χώρα.

Ο Φίλιππος Νικολόπουλος είναι αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας Παν/μίου  Ινδιανάπολης και Uindy Athens