 |
| Αναστάσιος Λουκίδης, Ο άγιος Ιωάννης και ο Προφήτης Ησαΐας,
1936, Προσχέδιο εικονογράφησης ναού
Μικτή τεχνική σε χαρτί, 15 x 11 εκ.
Συλλογή Παναγιώτη και Σεβαστής Παϊσίου
|
Δεν αντιλέγω: να
«ξανασκεφτούμε» («Rethink») την Αθήνα, έστω και με την παρώθηση ολλανδικού
αρχιτεκτονικού γραφείου. Χωρίς ωστόσο μια τέτοια προσπάθεια να θυμίζει «ενέσεις
μπότοξ» στο ταλαιπωρημένο πρόσωπο της πρωτεύουσας, στο οποίο θα
«ακινητοποιηθεί» το «παγωμένο χαμόγελο». Γιατί τάχα;
Διστάζω κάπως −χωρίς να φταίει η προϊούσα γήρανση− να περπατήσω από την
Κυψέλη έως το «κέντρο». Οι διαδοχικοί μικρόκοσμοι του σαραντάλεπτου, όσες φορές
το επιχειρώ, είναι περισσότερο ευδιάκριτοι. Κλειστά μαγαζιά και τα υπόλοιπα (με
μηδενική πελατεία) σε χρόνιο «Bazaar». Το κτήριο της ΓΣΕΕ μουντό και σε πρώτο όροφο
νεοσύστατα καταστήματα «Αγοράς λιρών», με το κηδειόχαρτο της «Εργατικής Εστίας»
ανέγγιχτο. Μικροπωλητές δεξιά και αριστερά (αυτοδιαφημιζόμενοι με το: «Ό,τι
πάρεις ένα ευρώ»), κουλουράδες ιδίως και λαχειοπώλες με τα «τρίδυμα» στο στόμα,
αλλά και «παπατζήδες». Επαιτεία συνανθρώπων, «ντόπιων» και «ξένων» (γράφουν
στο στήθος τους: «Πεινασμένος» ή «Παρακαλώ, πεινάω»).
Ομάδες διαφορετικών
εθνοτήτων και φυλών όλων των ηλικιών, με τις οποίες τουλάχιστον να ασκώ την
πολυγλωσσία μου. Διαφημιστικά κωμικών παραστάσεων αλλά και «διεθνούς φήμης
μελλοντολόγων» ή «διορατικών δασκάλων» καθώς επίσης ταχύρρυθμης εκμάθησης ξένων
γλωσσών (πρώτη στον κατάλογο η αραβική και δεύτερη η τουρκική –άλλωστε διασχίζω
την «πλατεία Αιγύπτου») και τεχνικών γραφείων για τη «ρύθμιση των αυθαιρέτων» ή
αυτοκόλλητα «μικρομεταφορών», χωρίς να απουσιάζει η «κατασκευή προσωπικών
φυλακτών». Συλλέκτες απορριμμάτων με «βουκέντρα», συνάξεις «παραβατικής»
συμπεριφοράς ή μοναχικές και ξέμπαρκες υπάρξεις που σε ατενίζουν με απλανές
βλέμμα και παραμιλούν. Πάντως συγκράτησα, λίγο μετά το Οικονομικό Πανεπιστήμιο,
το σύνθημα: «Έρωτας ή τίποτα!», πολύ πριν διατυπωθεί η παράκληση στον ταξιτζή (πάντως είχε θέσει σε
λειτουργία το ταξίμετρο και ήταν ομιλητικός για το νησί της καταγωγής του) της
επιστροφής να σβήσει το τσιγάρο του. Ο μόνος γνωστός σ’ αυτήν την περιδιάβαση
ήταν ένας ομολογιούχος του ελληνικού δημοσίου, που μέσα σε μια νύχτα έχασε την
αποταμίευση μιας ζωής, αλλά και ο Γιάννης από την Καλλονή της Λέσβου με τα Παραμιλητά του κόσμου στο χέρι:
«Όλοι οι καιροί είναι πονεμένοι·
μη με εγκαταλείπεις Ποίηση»…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΟΥΤΣΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου