ΜΙΚΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΑΚΗ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΑ

Γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας, στις 17 Απριλίου του 1930, και πέθανε στην Αθήνα στις 17 Αυγούστου του 1985. Πτυχιούχος της Ανωτάτης Βιομηχανικής του Πειραιά. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνεχίζει μεταπτυχιακές σπουδές στο London School of Economics και τo 1962 ανακηρύσσεται διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Επιστρέφει στην Ελλάδα και εργάζεται στη Διεύθυνση Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος και στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών. Παράλληλα, συνεχίζει την ερευνητική ακαδημαϊκή του καριέρα, ως επιμελητής και στη συνέχεια ως υφηγητής, το 1965, στην Ανωτάτη Εμπορική, και την επόμενη χρονιά εκλέγεται καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής στην Πάντειο. Την ίδια περίοδο, μετέχει ενεργά στα ευρύτερα πολιτισμικό-πολιτικά πράγματα, ως αντιπρόεδρος του πολιτικού ομίλου «Αλέξανδρος Παπαναστασίου», ως μέλος της σύνταξης του περιοδικού «Νέα Οικονομία» και του Δ.Σ. της «Ελληνικής Εταιρείας Προγραμματιστών». Το 1964 γίνεται Γενικός Γραμματέας της εξ Υπουργών Οικονομικής Επιτροπής και σύμβουλος στο Υπουργείο Οικονομικών, θέσεις από τις οποίες παραιτείται με την αποστασία το καλοκαίρι του 1965.

Αμέσως με την κήρυξη της Δικτατορίας -την πρώτη μέρα- παίρνει μέρος στην ίδρυση και στη συνέχεια στη δράση της αντιστασιακής Οργάνωσης «Δημοκρατική Άμυνα». Στο πλαίσιο αυτής της μαχητικής δράσης τραυματίζεται βαριά, στην προσπάθεια ενεργοποίησης βόμβας στις 14 Ιουλίου 1969, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και βασανίζεται άγρια. Οδηγείται τον Απρίλιο του 1970 στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, στη μεγάλη δίκη των «34» της «Δημοκρατικής Άμυνας», και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη. Ιστορική παραμένει η απολογία του στο Στρατοδικείο.

Στη μεταπολίτευση συμμετέχει ενεργά στην συνίδρυση, του ΠΑΣΟΚ με την «Δημοκρατική Άμυνα» και γίνεται μέλος της Προσωρινής Κεντρικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου. Διαγράφεται, μαζί με εκατοντάδες άλλα μέλη του ΠΑΣΟΚ, στην πρώτη μεγάλη εσωκομματική σύγκρουση του Κινήματος τον Απρίλιο του 1975, υπερασπιζόμενος τη βασική διακηρυκτική αρχή των «Δημοκρατικών Διαδικασιών». Θα συμμετάσχει στην απαρχή του σχήματος της «Σοσιαλιστικής Πορείας», από το οποίο θα αποχωρήσει στην πρώτη του συνδιάσκεψη τον Δεκέμβριο του 1975, αρνούμενος την μετεξέλιξή της σε πολιτικό κόμμα. Αρνείται επανειλημμένα την πρόσκληση του Α. Παπανδρέου για συμμετοχή στα κυβερνητικά σχήματα του ΠΑΣΟΚ, ενώ συμμετέχει ενεργά στη δημιουργία του εκλογικού σχήματος της «Συμμαχίας» το 1977. Παρά την απογοήτευσή του από την διάλυση του σχήματος, θα προσεγγίσει τον χώρο του ΚΚΕ Εσωτερικού, σε απ’ ευθείας σύνδεση με το Ε.Γ. και ως μέλος της Εκλογικής Επιτροπής στήριξής του στις εκλογές του 1985. Τελευταία δημόσια συμμετοχή του ήταν στη συζήτηση του «Δεκαπενθήμερου Πολίτη», όπου υπερασπίστηκε την από το 1977 άποψή του για την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα ενότητας της Αριστεράς. Ταυτόχρονα, συνεχίζει την ενεργό συμμετοχή του στις προσπάθειες εκδημοκρατισμού και αναβάθμισης των Πανεπιστημίων, ως μέλος του «Πανεπιστημιακού Ομίλου», ενώ εκλέγεται Πρύτανης της Παντείου το 1980.

Το συγγραφικό ερευνητικό του έργο περιλαμβάνει μονογραφίες και άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, που καλύπτουν ένα ευρύ πεδίο των οικονομικών και κοινωνικών επιστημών -τα περισσότερα εκδόθηκαν το 1994 σε ένα τρίτομο έργο με την επιμ. του Μ. Ψαλιδόπουλου, από το Ίδρυμα που φέρει το όνομά του-, με έμφαση στις οικονομικές λειτουργίες του κράτους, όπου κλασικό παραμένει το δίτομο ομότιτλο έργο του, από τις εκδόσεις «Παπαζήση» (1977).