ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ, Κοπέλα που σε λένε Φίνι, εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 208
Στο έκτο βιβλίο του ο Δημήτρης Μαμαλούκας κάνει μια ενδιαφέρουσα θεματική στροφή από το αστυνομικό προς το δυστοπικό μυθιστόρημα.
Χιλιάδες άνθρωποι ζουν υπό αυστηρή επιτήρηση έναν εφιάλτη, εργαζόμενοι υπό άθλιες συνθήκες σε ένα τεράστιο εργοστάσιο, στην άκρη μιας άγνωστης χώρας. Η Φίνι, η ηρωίδα του βιβλίου, αγωνίζεται καθημερινά για να επιβιώσει και δεν παύει ούτε στιγμή να οραματίζεται την απόδραση.
Ωστόσο η φυγή φαντάζει σχεδόν αδύνατη, παρ’ όλο που, σύμφωνα με ορισμένες, φήμες κάποιος, κάποτε κατάφερε να φτάσει μέχρι το ποτάμι, το τελευταίο σύνορο στο δρόμο προς την ελευθερία. Η κοπέλα θα γνωριστεί με τον Γκον, έναν νέο άνδρα που κατά τα φαινόμενα πάσχει από νοητική στέρηση, θα υποταχτεί αναγκαστικά σε μια τυραννική νοσοκόμα και θα καταφέρει να συναντήσει τον μοναδικό άνθρωπο που κατάφερε να φτάσει στο ποτάμι. Καθοδηγούμενη από τον τελευταίο, η Φίνι θα δραπετεύσει μαζί με τον Γκον με προορισμό το υδάτινο σύνορο. Φτάνοντάς το, ωστόσο, η ηρωίδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια ολική ανατροπή των δεδομένων, με μια πραγματικότητα που ήταν αδύνατο να φανταστεί.
Ατμοσφαιρικό, με στέρεη γλώσσα, καλοστημένους χαρακτήρες, δυνατές εικόνες και ενδιαφέρουσα πλοκή το τελευταίο μυθιστόρημα του Δημήτρη Μαμαλούκα συγκαταλέγεται στα καλύτερά του και αποκαλύπτει, εκτός των άλλων, την ικανότητα του συγγραφέα να κινείται με άνεση σε ένα μεγάλο εύρος αφηγηματικών ειδών και τεχνικών.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΕΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου