Αννίβας εγκάρσιος

Τραβούσε τα μαλλιά του γωνία Ίωνος Δραγούμη και Αγίου Μηνά
καταμεσής όλων των εκπτώσεων
φώναζε ότι σιμώνει αμφιλύκη, το δευτερόλεπτο της απόφασης
στην άπνοια
κανένας δεν γροικούσε να πάρει αξίνες να σκάψει τριγύρω τάφρο
θα προτιμούσαν
να κατουρούσε πετρέλαιο ακόμη και στον καθρέφτη της γωνίας
ήτανε λες και τους είχανε μείνει οι περισπωμένες αμανάτι
ωσάν τσουβάλια με δαχτυλίδια των λεγεωνάριων από τις Κάννες, τώρα
από τη στοά Καράσσο
μόνο τρουκ και αγκράφες ψευδοχρυσαφιές από γραφεία ερευνών
και ένσημα φαρμακευτική μορφίνη
ίσα να τους αφήνουν αδιάφορους οι αλυσίδες που σέρνουν
να είναι χνουδωτή η ανορθογραφία
μια στις τόσες να μοιράζει τυρόπιτες με κουπόνια.
 
Αλλά ετούτος ήτανε ξεροκέφαλος έσειε τα ρολά κι ας μην τον καταλάβαιναν
τρεκλίζοντας πήγε ως κι έξω από τον Nαό και σήκωσε πάλι ανάστημα
βελανιδιά που περιμένει κάτωθέ της τον Δημόκριτο να ξεραθεί στο γέλιο
μπορεί πάλι νάτανε αρκούδα
της Βεργίνας, που καρτερεί την ισημερία της ιστορικής γελοιότητας
και ούρλιαζε ότι θα λειτουργήσει με τον Ωγκύστ Μπλανκί
σφάζοντας τον αυγερινό στο γόνατο
γράφοντας βιβλία για τ’ αστέρια, ενώ πετροβολούσε τους λαμπτήρες
συνοδεία επίθεσης με ράμφη από ενδημικά θαλασσοπούλια.
 
Ήξερε, βέβαια, ότι γι’ αυτόν ήτανε αργά, ήδη ένοιωθε την κατηγόρια
φιδοσερνόταν η αντεθνική μυρμηγκιά στην παλάμη
γινόταν χειροπέδα στον καρπό,
τον επιδείκνυε ο Σκιπίωνας σε θρίαμβο. Ως την Ασία τρεχάλησε
μάταια έψαχνε το μαχαίρι του Αίαντα
ελεημοσύνη άφευκτη από παρακατιανή φαρμακοτρίφτα του έμελλε.
 
Πες τώρα, εσύ Αναγνώστη
που ονειρεύεσαι να φτάσεις ξανά στο Διοικητήριο:
γινόταν παράλληλα με όλα τούτα να λοξοδρομούσε στο πευκοδάσος
για να κάνει με το τηλεκοντρόλ σοσιαλιστικό πικ νικ;
 
Απόστολος Λυκεσάς