Όταν τα σκισμένα πανιά ανέμισαν
σαν φλάμπουρα στον αγέρα.
Όταν ο μάστορας δεν άντεξε
να σιάξει πάλι το δοιάκι.
Όταν τ' αστέρια έσβησαν
κι έπαψαν τους δρόμους να του δείχνουν.
Τότε το μόνο που του απόμεινε
ήταν με βιάση να κοιτάξει για στερνή φορά
το τσακισμένο απ' την αρμύρα σκαρί,
τους βασανισμένους απ' το κουπί συντρόφους,
τη χαμένη ρότα του πρώτου καπετάνιου
και να βουτήξει στα καταγάλανα νερά
της μοναξιάς και της ελευθερίας.
Γιώργος Μπουγελέκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου