Αίσθηση πλημμυρίδας
το τραγούδι τους
δεν τους βλέπεις
μονάχα ακούς
χορεύουν πίσω από κλειστές πόρτες
σε οθόνες φωτεινές
ενώ περπατούν αμίλητοι
στους δρόμους
Στα ματωμένα πέλματα
χάσκει κάτι
σαν Ζάλογγο
δεν πέφτουν στις λέξεις
της απελπισίας
Ίχνη ανάτασης
στα ραγισμένα μέτωπα
οι πρόγονοι
αέναα τις ψυχές τους συγκρατούν
στον ρυθμό της λύρας του Ορφέα
στο κλάμα του Τσιτσάνη
χορεύουν τα τραγούδια τους
ν’ αγαπηθούν να σμίξουν
με τα βουνά τους
με τους κάμπους
με τις θάλασσες
Αν σταματήσουν…
θα χαθούν
Γιολάντα Σακελλαρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου