Κι η Ευρώπη απά στον ταύρο μην
ήταν μόνον περιστέρια, Περιστέρα
μου;
που τον ακολουθούσαν πελειάδες
-οργώνοντας ο ζευγάς χωράφι
την γή του
να καρπίσει;
Κοίταξε τον ουρανό
τον πύρανο πώς γράφει
τ’ ανθρώπου ιστορία
Αφρό δεξιά κι αφρό
ζερβά στο ρίγος των υδάτων.*
29 τ’ Αυγούστου, ’020
του θερισμένου, ο ίδιος
* Στίχος
αβυθομέτρητος εκ της Ενδοχώρας του Εμπειρίκου, από την υποσυλλογή Το
σώμα της πρωίας (1935-1936), και δη από το ποίημα “Στροφές Στροφάλων”, με
τους χρυσόθεμους εδώ κι εκεί δεκαπεντασύλλαβούς του.
Θοδωρής Σαμαράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου