Ήτοι, περί καπνισμένων και ακάπνων αισθημάτων
Τι γυρεύω σ’
αυτήν την πλατεία;
Εδώ δεν
καπνίζει κανείς. [...]
Για να γίνεις
αυτό που έγινες.
Για να γίνεις
τσιγάρο.
Πόσα χέρια
εχρειάστηκαν
πόσο νερό και
πόσο χώμα...
Ω τσιγάρο,
είμαστε φτιαγμένοι
από τα ίδια
υλικά!
Και πόσο
μοιάζουμε
πόσο αδίστακτα
κι οι δυο μας ξοδευόμαστε...[...]
Μαθαίνω τα
βάσανά σου.
Μέχρι να ’ρθείς
στα χέρια μου
μέχρι να μου
χαρίσεις το κορμί σου
σε βασανίζαν οι
εμπόροι.
οι μηχανές
τους, οι ετικέτες, η τιμή.
Ω όμοιό μου,
και μένα το
ίδιο με βασανίζουν
οι αχρείοι.[...]
οι εχθροί σου
κάνουν συλλόγους.
Το κράτος
προπαγανδίζει εναντίον σου.
Όμως για μένα
πέρα βρέχει.
Σε φουμάρω κι
ας είσαι επικίνδυνο.
Ίσως γι’ αυτό.
Τάσος
Καπερνάρος [1988]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου