Το όνειρο

Χέρια ποὺ ξεχάσαμε βλέμματα

ὅσοι ἔφυγαν δὲ μᾶς ἄφησαν παρὰ

γυάλινες σφαῖρες

ἔπειτα πῆραν τὸν λάθος δρόμο

πανευτυχεῖς

γιὰ τὸ λάθος τους

κι εμεῖς νὰ πενθοῦμε

γιὰ τὸ λάθος μας.

Ὅταν τελειώνει ὁ χειμῶνας ἔρχεται ὁ χειμῶνας

χαιρετοῦμε μὲ αὐτοπεποίθηση τὰ πλήθη,

τί ὡραῖα τὰ πλήθη

ὕστερα οὔτε λέξη γιὰ ὅσους ἀγαπήσαμε

μακάρι νὰ μπορούσαμε νὰ τοὺς προδώσουμε

δὲν εἶναι αὐτὸ

κάθε πόθος χρειάζεται μιὰν ἐπανάσταση,

νἀλλάξουν οἱ πολικότητες

τοὐλάχιστον νὰ ξεγελάσουμε τὴν ἱστορία

μὲ λίγη ἀπομίμηση ἀλλαγῆς,

ἴσως ἔτσι ἁρπάξουμε καμμιὰ ἐπιδότηση

ὥστε νὰ συνεχίσουμε τὸ ἀνόσιο έργο μας: τὸ ὄνειρο.

Ορέστης Κύρτσης