Ο Λένιν στην Ελβετία

κάθε νύχτα πριόνιζε ξύλο σημύδας, ετοίμαζε το μεγάλο τραπέζι

κάποτε έτριβε με γυαλόχαρτο τις ακίδες για να ’ναι λείος ο σοσιαλισμός

κι άλλοτε κρατούσε σημειώσεις

ενώ αφουγκραζόταν τον Πλεχάνωφ να κωπηλατεί στον Βόλγα

που και που, ας το λέμε, εξόκειλε η σκέψη προς την Κρούπκσκαγια

αλλά ούτε του περνούσε από το νου

ότι θα έστελνε τον Τουχατσέφσκι στην Κροστάνδη

και πως θα αγωνιούσε αν θα ξεπερνούσε τα πενήντα πέντε χρόνια βίου

στον αποκάτω όροφο νεαροί αλανιάρηδες ντάτσηδες

 τηγάνιζαν με τα ροκανίδια του, λαρδί με βαλτικά αυγά

ο Νετσάγεφ ωρύονταν,

ν’ αφήσει την ροκάνα, καθυστερεί στις λεπτομέρειες

καλύτερα να πιάσει το σιβηρικό τσεκούρι

ο Κροπότκιν του έγνεφε κατά την μέθοδο του κάστορα

και ο Γκόρκι ετοίμαζε την φυγή του με έλκηθρο για την Ιταλία

 όλα αυτά είναι γνωστά στους συντρόφους

επιμένουν όμως να μου σπάσουν το κεφάλι και με διασύρουν

σε κάθε ευκαιρία

για δεξιά αποκόλληση κερατοειδούς με εγκαλούν

πώς τολμώ και κοιτάζω

με βαθύτερο νόημα

την αδελφή του Πάβελ Κορτσάγιν;

είναι νωρίς ακόμη

δεν ωρίμασαν οι συνθήκες, οι δοκιμές δεν απέδωσαν

πρέπει να περιμένω

την Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας

να καταργήσει με ένα άρθρο την αμαρτία

Απόστολος Λυκεσάς