Η ζωγράφος του μήνα

Η ζωγράφος του Ιουλίου είναι η Κυριακή Μαυρογεώργη. Γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Σπούδασε στο ΕΜΠ (1984-1991) αρχιτεκτονική και στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1994-1998) ζωγραφική με δασκάλους τον Νίκο Κεσσανλή και την Ρένα Παπασπύρου. Στο τελευταίο έτος των σπουδών της παρακολούθησε το εργαστήριο γλυπτικής του Γιώργου Λάππα. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Αυστρία. Έχει κάνει δύο ατομικές εκθέσεις στην Gallery Genesis, στην Αθήνα, την «Family Stories» (2012) και την «Before Dawn» (2015).

H Μαυρογεώργη σμιλεύει τις μικρών διαστάσεων φιγούρες της από πορσελάνη και μας παραπέμπει ευθέως στα μπιμπελό που κοσμούσαν και κοσμούν ίσως ακόμα τις βιτρίνες των σαλονιών της αστικής τάξης. Ανατρέπει το σκεπτικό τους με τον αιρετικό σχεδιασμό τους αλλά και με την ανοίκεια σύνδεση διαφορετικών υλικών, την πορσελάνη, το ριζόχαρτο, το μπαμπάκι, το οξειδωμένο ασήμι. Κινείται σαν μια άλλη Αλίκη στη χώρα όπου τα μεγέθη μπορούν να αυξομειώνονται και τα χαρακτηριστικά των ζώων και των ανθρώπων να συντήκονται. Δημιουργεί έτσι ένα σύμπαν όπου όλες οι μεταβιβάσεις από το ασυνείδητο στο συνειδητό είναι επιτρεπτές, τα όρια του πραγματικού με το φαντασιακό συγχέονται και οι κοινωνικές συμβάσεις αποκαλύπτουν το στυγνό, απίστευτα σκληρό προσωπείο τους. Αντικρίζουμε κοριτσάκια με τη μυτερή μύτη του Πινόκιο που στέκονται προσοχή κι αναρωτιούνται μέσω της λεζάντας, πού σφάλλουν, και άλλα που θα μπορούσαν να συνθλίψουν με το εικονικό βάρος του τεράστιου κεφαλιού τους το λεπτεπίλεπτο κορμάκι στην κοινωνικά επιβεβλημένη, μεταφερμένη από γενιά σε γενιά γυναικών μέχρι τις μέρες μας, άκαμπτη στάση των σταυρωμένων χεριών και ποδιών.

Βλέπουμε εγκλωβισμένα μέσα σε ορθογώνια μεταλλικά πλαίσια ζευγάρια και θραύσματα κεφαλιών όπου διακρίνεται ένα παγωμένο χαμόγελο. Διακρίνουμε στα σχηματοποιημένα πλάσματα χωρίς ιδιαίτερα γνωρίσματα και στις ακέφαλες μινιατούρες των κουστουμαρισμένων ανδρών που περπατούν πάνω σε ξεραμένα κλαδιά τους ξεριζωμένους πρόσφυγες αλλά και τους απόκληρους κατοίκους των σύγχρονων πόλεων. Η Κυριακή Μαυρογεώργη πετυχαίνει μέσα από την αποτύπωση της αντίφασης της ενδελεχώς πλασμένης λεπτομέρειας και της αφαιρετικά τρυφερής λείανσής της να ταυτίσει, σύμφωνα με τα προτάγματα του μοντέρνου, το περιεχόμενο και τη φόρμα των έργων της. Και να φέρει ταυτόχρονα στο φως το διπολικό χαρακτήρα των κάλπικων ελευθεριών της εποχής μας.

ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ