Κάτω από τον ουρανό του Τέρνερ
διακρίνω τον μοναχικό Έντ
να περπατάει στο δάσος.
Θα μπορούσε να ήταν
ο Ρωμαίος από τη Βερόνα.
Οι κουρούνες δεν τράβηξαν
την προσοχή κανενός.
Ταξίδι σε οργωμένες εκτάσεις,
ξένη γη,
η αγάπη είναι τρέλα,
στο χλωμό κίτρινο
κάτι οροσειρές ξεφτίζουν τα σύνορα
ανοίγει ο ορίζοντας.
Σ' αυτό το ζεστό κομμάτι
πέφτουν τα βλέμματα
χτίζουν πατρίδα.
Ο Έντ δεν ξέρει από αγάπη,
βαδίζει μόνος
με τη φωτογραφία της μητέρας του στην τσέπη.
Ο Ρωμαίος θλίβεται
παραδίνεται στο φως,
λιώνει σαν κερί.
Το ποτάμι ανοίγει το δρόμο.
Ο Έντ ή ο Ρωμαίος
συμφιλιώνονται με την ιδέα
να μην γυρίσουν πίσω.
Διασχίζουν τις ίδιες εκτάσεις
να μακρύνουν στο χρόνο
οι αφιλόξενες πατρίδες.
διακρίνω τον μοναχικό Έντ
να περπατάει στο δάσος.
Θα μπορούσε να ήταν
ο Ρωμαίος από τη Βερόνα.
Οι κουρούνες δεν τράβηξαν
την προσοχή κανενός.
Ταξίδι σε οργωμένες εκτάσεις,
ξένη γη,
η αγάπη είναι τρέλα,
στο χλωμό κίτρινο
κάτι οροσειρές ξεφτίζουν τα σύνορα
ανοίγει ο ορίζοντας.
Σ' αυτό το ζεστό κομμάτι
πέφτουν τα βλέμματα
χτίζουν πατρίδα.
Ο Έντ δεν ξέρει από αγάπη,
βαδίζει μόνος
με τη φωτογραφία της μητέρας του στην τσέπη.
Ο Ρωμαίος θλίβεται
παραδίνεται στο φως,
λιώνει σαν κερί.
Το ποτάμι ανοίγει το δρόμο.
Ο Έντ ή ο Ρωμαίος
συμφιλιώνονται με την ιδέα
να μην γυρίσουν πίσω.
Διασχίζουν τις ίδιες εκτάσεις
να μακρύνουν στο χρόνο
οι αφιλόξενες πατρίδες.
Aναστασία
Παρασκευουλάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου