Μια οικογενειακή αυτοβιογραφία

ΚΛΑΡΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ-ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Μεγαλώσαμε όπως τα αγριόχορτα, εκδόσεις Εντός, σελ. 192

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΟΥΡΙΩΤΗ

«Μεγαλώσαμε μέσα στην αγριότητα και τη βαρβαρότητα του πολέμου μόνα μας, σχεδόν τυχαία θα έλεγα. Νιώθω ότι μεγαλώσαμε σαν τα αγριόχορτα». Με τα λόγια αυτά, αντί προλόγου, η Κλάρα Ζαχαράκη-Γεωργίου ερμηνεύει τον τίτλο που επέλεξε για το αυτοβιογραφικό της αφήγημα.

Στις σελίδες του, η συγγραφέας καταγράφει την πορεία της ίδιας και της οικογένειάς της από την υπό ιταλική διοίκηση Λέρο, όπου γεννήθηκε, στην Αθήνα της 4ης Αυγούστου. Τα χρόνια της Κατοχής και η φυλάκιση του πατέρα της Βασίλη, η πείνα, αλλά πολύ περισσότερο η δολοφονία του ΕΛΑΣίτη αδελφού της Εντουάρ, από κάποιον ταγματασφαλίτη, λίγο μετά την απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά και οι διώξεις που ακολούθησαν, αποτελούν τον καμβά πάνω στον οποίον ξετυλίγεται η αφήγηση.

Μια αφήγηση πολυφωνική, καθώς η συγγραφέας επιλέγει να δώσει φωνή στα περισσότερα μέλη της οικογένειάς της, αναπλάθοντας λογοτεχνικά αφηγήσεις που της εμπιστεύτηκαν, οι οποίες εντάσσονται αρμονικά στην διήγηση, με τέτοιον τρόπο που, κάποτε, να καταλύεται η ατομικότητα του κάθε αφηγητή, προκειμένου να αναδυθεί μια ενιαία, συλλογική οικογενειακή μαρτυρία.

Οι μετεμφυλιακές διώξεις και διακρίσεις, το κυνηγητό όσων τους πρόδιδε η λευκή σελίδα του εκλογικού τους βιβλιαρίου, ο αγώνας για τη ζωή μέσα στις δύσκολες συνθήκες της δεκαετίας του ’50, η γνωριμία με τον Μενέλαο Λουντέμη, αλλά και άλλους πνευματικούς ανθρώπους, αποτελούν μιαν άλλη πλευρά της, προσωπικής πια, αφήγησης της Κλάρας Ζαχαράκη-Γεωργίου.

Αν η επαφή της με τις κατατρεγμένες γυναίκες του χωριού, όπου βρέθηκε χάρις στην αλληλεγγύη που γεννήθηκε στα ακροατήρια των στρατοδικείων, την έφερε σε επαφή με το θέατρο και την Γκόλφω, για να ανακαλύψει «τι σήμαινε για κείνες τις πονεμένες γυναίκες αυτό που εμείς κοροϊδεύαμε», η πρόθυμη βοήθεια από κάποιους καλλιτέχνες τής άνοιξε την πόρτα της Σχολής Καλών Τεχνών, πλάι σε δασκάλους όπως ο Μόραλης, ο Κανέλης, ο Σικελιώτης...

Η αφήγηση της συγγραφέως σταματά περίπου σε αυτό το σημείο. Η ίδια δεν μνημονεύει παρά μόνο τηλεγραφικά την κατοπινή της πορεία, όπου έμελλε να συναντήσει όχι μονάχα την καλλιτεχνική αναγνώριση αλλά και έναν ακόμη πόλεμο...

Η Κλάρα Ζαχαράκη-Γεωργίου, αφού ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη σκηνογραφία, στο Παρίσι, εγκαταστάθηκε το 1963 στην Κύπρο, όπου δίδαξε καλλιτεχνικά μαθήματα στη μέση εκπαίδευση. Από τη δεκαετία του ’80 θα δουλέψει ως σκηνογράφος, φέρνοντας, μαζί με άλλους καλλιτέχνες της γενιάς της, μεγάλη αλλαγή στην αισθητική των παραστάσεων στην Κύπρο, τόσο στον ΘΟΚ όσο και σε άλλους θιάσους. Σε αναγνώριση αυτή της προσφοράς, εξελέγη γραμματέας του Κυπριακού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.

Ο Σπύρος Κακουριώτης είναι δημοσιογράφος

Ηλίας Καφούρος, Telescopical, 2014, ακρυλικό σε καμβά, 180 x 140 εκ. παραχώρηση της γκαλερί ΑΔ