Ή ο Λόγος θα σωθεί ή το Σώμα

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΕΡΗΝΑΚΗ

Poka Yio, Άτιτλο, ιμάντας, στρώμα και πραλίνα

                                                                       

Δεν είναι εύκολο να ζεις μέσα στο θαύμα και είναι ακόμα δυσκολότερο όταν μπορείς να το κατανοείς. Να θυμάσαι από στήθους ένα παρελθόν που ενέχει το μέλλον, αλλά να σε αφορά ένα μέλλον που δεν ενέχει το παρελθόν. Μέσα από μία σαρκαστική ματαιότητα έως το μαύρο νερό να θυμάσαι από στήθους ρυθμούς που αναγεννούν. Μεταξύ μιας ηχητικής γαλήνης και μιας απύθμενης ηδονής να θυμάσαι πάνω απ’ όλα τον Ήχο. Αρκούν αυτά για να ενσωματώσεις την προγλωσσική και τη μεταγλωσσική διάσταση στη γλωσσική, για ν’ αποπειραθείς Πράξεις και Συμπράξεις.

Είναι μεγάλο ρίσκο να αναζητάς και να εξερευνάς τον νου της Ιστορίας. Να θυμάσαι και να θρηνείς μέσα στη γλώσσα, ανάμεσα σε κάθε λέξη, στα κενά των ρυθμών. Να πνίγεσαι μεταξύ των τέλειων ομοιοκαταληξιών και των ατελειών του νοήματος που αυτές προκαλούν. Να κατέχεις την τεχνική, να ελέγχεις τις λέξεις, αλλά τα νοήματά τους τελικώς να σε καταλαμβάνουν, να σε λοιδορούν και να σε συντρίβουν. Το σκοινί στο οποίο χορεύεις να είναι τεντωμένο πάνω από ένα συναισθηματικό κενό. Να αποκαθηλώνεις το κορίτσι απ’ το Γαίηλ και να εκθειάζεις το αγοροκόριτσο απ’ τη Συγγρού. Πώς αλλιώς άλλωστε; Να εχθρεύεσαι την ανάγκη, κι ακόμα περισσότερο την αναγκαιότητα, επιχειρώντας έναν νέου είδους οραματισμό. Να βουτάς βαθιά σε λέξεις επικίνδυνες, σε ρυθμούς φαινομενικά εύηχους, αλλά αλλοπαρμένα αλλόκοτους και γι’ αυτό γοητευτικούς. Σε κάποιες αλληλουχίες ήχων να κερδίζεις το στοίχημα, σε κάποιες άλλες να το χάνεις. Δεν ήταν ποτέ θέμα νίκης ή ήττας άλλωστε· το γνώριζες. Αριστοτεχνικά μπορούν να γράψουν πολλοί· ποιητικά ελάχιστοι. Και ναι, λείπει ακόμα από την εποχή μας ένας απροσδόκητα πρωτόγνωρος, μα κυρίως επίκαιρος, λυρισμός.

Άνθισαν τα ρόδα και ανακαλύψαμε θεούς που δεν κρίνουν· υψώνονται σε φως καταλυτικό. Κλαδεύτηκαν τα γλωσσικά όρια μα έχουν φυτρώσει άλλα. Πες μας όμως, πώς είναι εκεί στην τερπνή πατρίδα; Ψάξαμε να σχηματίσουμε κι εμείς τις παρέες μας σε ναρκωμένες νύχτες στα Εξάρχεια και παντού τριγύρω. Σκορπίσαμε στα τέσσερα σημεία, μα πάλι εδώ, στο αθηναϊκό κέντρο, θα βρεθούμε. Επανάσταση Έρως Ελευθερία/ Θάνατος Θάνατος Αθάνατος. Σ’ αυτές τις λέξεις παιζόταν πάντα το παιχνίδι, σ’ αυτές θα συνεχίσει να παίζεται. Την ανακάλυψες τη μυστική θυσία, μα δεν μας την αποκάλυψες. Ίσως επειδή δεν βγήκε ακόμα ο κόσμος από την τάξη του. Μας το ΄πανε που ο θάνατος νικήθηκε για πάντα. Tο νιώσαμε που ο θάνατος μας κέρδισε για πάντα. Ξεσηκωθήκαμε ενάντια στην ύστατη κυριαρχία με ίχνη των κορμιών μας, αλλά έλειψες. Μα πια ας μην πούμε λέξη. Βρισκόμαστε στον τρίτο όροφο μαζί σου, το ένα πόδι περασμένο έξω. Ή ο Λόγος θα σωθεί ή το Σώμα.

Οξφόρδη, Μάιος ’15

Ο Νίκος Ερηνάκης (γέν. 1988) είναι ποιητής