Fumatori di carta

Από τη συλλογή «Κουράζει η δουλειά»

 Mi ha condotto a sentir la sua banda. Si siede in un angolo

e imbocca il clarino. Comincia un baccano d’inferno.

Fuori, un vento furioso e gli schiaffi, tra i lampi,

della pioggia fan si′ che la luce vien tolta,

ogni cinque minuti. Nel buio, le facce

danno dentro stravolte, a suonare a memoria

un ballabile. Energico, il povero amico

tiene tutti, dal fondo. E il clarino si torce,

rompe il chiasso sonoro, s’inoltra, si sfoga

come un’anima sola, in un secco silenzio.

Questi poveri ottoni son troppo sovente ammaccati:

contadine le manic he stringono i tasti,

e le fronti, caparbie, che guardano appena da terra.

Miserabile sangue fiaccato, estenuato

dalle troppe fatiche, si sente muggire

nelle note e l’amico li guida a fatica,

lui che ha le mani indurite a picchiare una mazza,

a menare una pialla, a strapparsi la vita. 

Καπνιστές χαρτιού

Με οδήγησε ν’ ακούσω την ορχήστρα του. Κάθεται σε μια γωνιά

και φέρνει στο στόμα το κλαρινέτο. Αρχίζει ένας διαολεμένος σαματάς.                                                                                                                                                                      

Όξω, ο άνεμος που λυσσομανάει και τα χαστούκια της βροχής,

ανάμεσα στις αστραπές,  κάνουν να κόβεται το φως,

κάθε πέντε λεπτά. Στο σκοτάδι, τα πρόσωπα τεντωμένα

να παίξουν από μνήμης προσπαθούν

κάτι χορευτικό. Δραστήριος ο φουκαράς ο φίλος,

όλους τους διευθύνει, απ’ το βάθος. Και το κλαρινέτο συστρέφεται,         

στο πανδαιμόνιο κυριαρχεί, ανοίγει χώρο, ξεσπάει

σε μια μοναχική ψυχή, σε μια στεγνή σιωπή.

Τούτα τα φτωχά χάλκινα πολύ συχνά τα τσαλακώνουν:

ροζιασμένα τα χέρια που σφίγγουνε τα πλήκτρα

και τα μέτωπα - που πεισματάρικα γερμένα δε λεν να σηκωθούνε.

Κακόμοιρο βασανισμένο αίμα, εξαντλημένο

από τους τόσους κόπους, ακούγεται το μουγκρητό σου

μες στις νότες κι ο φίλος την ορχήστρα με κόπο διευθύνει,

αυτός που σκλήρυναν τα χέρια του χτυπώντας τη βαριά του,

σπρώχνοντας τη ροκάνα, βγάζοντας με το ζόρι το ψωμί του.

(Μετάφραση Φ. Γκ.)