Εδώ στη Ροδόπη

Άποψη της εγκατάστασης

Αυτό το κείμενο αποτελεί ένα χρέος τιμής για μια περιοχή της χώρας που το να είσαι αριστερός σήμαινε πολλά. Ήταν πολύ δύσκολο να είσαι αριστερός. Άλλο πράγμα να είσαι αριστερός στην Αθήνα και άλλο στην Ροδόπη. Το κείμενο αυτό το αφιερώνω στην μνήμη του Μεμέτ Τσολάκ. Του αριστερού μειονοτικού ποιητή, δασκάλου που αυτοκτόνησε πέφτοντας σ' ένα ποτάμι στην Βέννα της Ροδόπης. Συντρίφτηκε από τις μυλόπετρες των εθνικισμών, του τούρκικου και του ελληνικού. Ήταν αυτός που έκανε λόγο για τον μαρξισμό-λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό, όχι σήμερα αλλά τότε, στα πέτρινα χρόνια. Αυτό το κείμενο είναι μια οφειλή τιμής σε μια εμβληματική μορφή της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, τον Μουσταφά Μουσταφά, που δεκαετίες ολόκληρες καταθέτει ψυχή στην υπόθεση της Αριστεράς∙ αφιερώνεται στον Φερχάτ Ναζίφ, στον Τάκη Χαρίτο, στην Ελένη Λαφτσή, που είναι σήμερα υποψήφια δήμαρχος, στον Αποστόλη Κουτάβα, στην Μάγδα Τσιουμάκα, στην αρμένισα συντρόφισσα Ντίνα Κουγιουμτζάν, αφιερώνεται σε όλους και όλες εκείνους και εκείνες που δεν ήταν πολλοί και πολλές αλλά που στήριξαν με την ψυχή τους και την προσφορά τους το εγχείρημα του Συνασπισμού τότε και του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.

Τότε που η βαθιά συντηρητική κοινωνία της Ροδόπης τους θεωρούσε "γραφικούς" "αιθεροβάμονες" αλλά αυτοί επέμεναν και επιμένουν. Γιατί αυτό που κατέθεσαν στην κοινωνία ήταν το ήθος της Αριστεράς. Τελεία και παύλα. Χωρίς εκπτώσεις. Ήταν πολύ δύσκολο τότε, στη δεκαετία του ‘70, του ‘80 ακόμη και του ’90, να μιλήσεις για ανθρώπινα δικαιώματα, για τη μειονότητα, για την ήττα των εθνικισμών. Το 1996 ο Μουσταφά Μουσταφά εκλέγεται βουλευτής. Μια μεγάλη στιγμή, μια ιστορική στιγμή για την Αριστερά στη Θράκη. Το 1998 ο τότε Συνασπισμός κατεβάζει ως υποψήφιο υπερνομάρχη Ροδόπης-Έβρου έναν Τούρκο της μειονότητας. Τον βουλευτή του, τον Μουσταφά Μουσταφά. Σε μια συνέντευξή του, όταν τον είχα ρωτήσει "προβοκατόρικα" αν είναι βουλευτής της μειονότητας, με "τάπωσε" λέγοντας μου ότι "είναι βουλευτής της Αριστεράς στο Νομό Ροδόπης". Και αυτό το έκανε πράξη. Και συνεχίζει να κάνει πράξη το ήθος της Αριστεράς.

Ξενομερίτης εγώ τότε στην περιοχή, κατάλαβα σιγά-σιγά τι σημαίνουν αυτοί οι άνθρωποι και τι σηματοδοτούν. Γιατί καταλάβαινα πολύ καλά τι σήμαινε αριστερός στα "πέτρινα, στα σιδερένια χρόνια". Καταλάβαινα πολύ καλά και καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί είναι πολύτιμοι για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτοί οι σύντροφοι σήμερα. Σήμερα που μπορεί το μυαλό κάποιων να θολώνει απ’ τη προοπτική της εξουσίας, αυτοί οι σύντροφοι έχουν μέσα τους το ισοκράτημα. Γιατί κατέθεσαν ζωή και ψυχή με ανιδιοτέλεια. Γιατί είδα τα πρόσωπά τους και χαρούμενα και λυπημένα αλλά πάντα σταθερά, σε όλες τις περιπέτειες που εγκολπώνει αυτό το γοητευτικό ταξίδι της Αριστεράς. Γιατί στ' αλήθεια ξέρω ότι οι σύντροφοι αυτοί που σήκωσαν στις πλάτες τους τον ΣΥΡΙΖΑ και παλιότερα τον Συνασπισμό στη Ροδόπη θα είναι αριστεροί και την επαύριο της νίκης που έρχεται.

Αν Αριστερά σημαίνει ότι οι ιδέες γίνονται βίωμα και πράξη, αυτό το είχε καταλάβει πολύ καλά και η Μάρθα Πύλια, γιατί με αυτούς τους ανθρώπους συνδέθηκε και πρόσφερε τα ωραία που πρόσφερε. Αυτό το ξέρει πολύ καλά και ο Άλκης ο Ρήγος. Γιατί ξέρει την Ροδόπη και ξέρει την απίστευτη δυσκολία να είσαι αριστερός επί της ουσίας σε μια περιοχή σαν αυτή, αριστερός άρα και κόντρα στους εθνικισμούς που στοίχειωναν και στοιχειώνουν την Ροδόπη. Άλλωστε και η Μάρθα και ο Άλκης κατέθεσαν ψυχή σε τούτη τη περιοχή. Γιατί το δάκρυ του Μουσταφά, η αγωνία του Τάκη, το χαμόγελο της Μάγδας και της Ελένης είναι κομμάτια που συνθέτουν την εικόνα της Αριστεράς στην Ροδόπη. Και θα ‘θελα να σημειώσω πως αν η αριστερά ή έστω κομμάτι της ξεχάσει από που έρχεται, τότε στ' αλήθεια θα χάσει το δρόμο της. Και στην Ροδόπη η στιγμή της Αριστεράς έρχεται σήμερα γιατί υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι. Υπήρχαν και στο 2% και στο 3% και στο 4%, υπάρχουν και σήμερα. Γιατί τίποτε δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Τίποτε δεν έγινε μαγικά εκείνο το υπέροχο καλοκαίρι του 2012. Γιατί η κοινωνία και στην Ροδόπη είδε σε πιο κόμμα μπορούσε να αρχίσει να ακουμπά. Γιατί πολύ απλά ήξερε τους ανθρώπους του κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και αυτοί οι άνθρωποι είναι και τώρα μπροστά στις πολιτικές μάχες που έχουμε.

Γιατί στ' αλήθεια είναι συγκλονιστική η στιγμή όταν ο Μουσταφά παίρνει την Ελένη και μπαίνουν στα τούρκικα καφενεία της πόλης και τη συστήνει λέγοντας απλά: η Ελένη είναι η δήμαρχος σας. Κι εκείνοι ακούν με προσοχή αυτόν που τον ξέρουν από το 1974, τότε που νέος πολύ κατέβαινε υποψήφιος με το ΚΚΕ. Και τον πιστεύουν όταν τους λέει ότι "Η Ελένη είναι η δήμαρχός σας, η δήμαρχος του ΣΥΡΙΖΑ". Μερικά πράγματα τελικά είναι τόσο απλά, όσο και δύσκολα.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ