ΦΥΛΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

"Νερό πολύ δεν μπορεί να σβήσει την αγάπη"

Άσμα Ασμάτων (8,7)

Οι φλογισμένοι στίχοι ανακαλούν τον αρχέγονο πόθο. Αυτόν που κατακλύζει τους ανθρώπους. Και στ' αλήθεια στους καιόμενους καιρούς αυτός ο αρχέγονος πόθος αποκαλύπτεται, έκνομα, παθιασμένα, για να πληρώσει την "εκτός νόμου" αλληλεγγύη των σωμάτων. Όταν συνειδητοποιείς τη δύναμη του πόθου, τη δύναμη του εξεγερμένου κορμιού, εκεί στο μεταίχμιο, λίγο πριν η επανάσταση γίνει καθεστώς, εκεί διακυβεύεται η ουσία της ελευθερίας.

Κι ύστερα οι συμβάσεις. Ο γάμος, η "ηθική" του σώματος, η χαλιναγώγηση του πάθους, οι νόρμες. Μια κοινωνία που αρνείται, που κρύβεται από τα παθιασμένα βλέμματα. Γιατί υπάρχει ο φόβος, ο φόβος απέναντι στο ενδεχόμενο της λυτρωτικής "κατάρρευσης" των βεβαιοτήτων, ή αλλιώς της "ασφάλειας" του οίκου. Αλλά πόσο ασφαλής είναι ο οίκος που εξορίζει τον αρχέγονο πόθο, και ό,τι αυτός γεννάει; Κι αυτός ο φόβος για το πάθος και τον πόθο γίνεται ιδεολογία πολιτική, θρησκευτική, γίνεται ιδεολογία του μέσου ανθρώπου, του μέσου τρομαγμένου ανθρώπου, αυτού που μπορεί με τρόπο κτηνώδη να τσακίσει άλλη ζωή, γιατί δεν μπορεί να αγαπήσει τον εξορισμένο πόθο του.

Πόση κούραση προξενούν αυτές οι τακτοποιημένες χριστιανικές αστικές οικογένειες. Αυτός ο οδοστρωτήρας της εξέγερσης του σώματος. Και το δηλητήριο που αυτές εκπέμπουν σε κάθε διάφορο κοίταγμα, σε κάθε εκστατικό βλέμμα που υπενθυμίζει την ύπαρξη του πόθου. Αυτά γυρνούν στο μυαλό όταν μετράμε τις ήττες του σώματος. Τις ήττες που μέσα στο χρόνο γίνονται αναμνήσεις θολές, μικρές νησίδες εξέγερσης, που χάθηκε γιατί "έπρεπε να χαθεί".

Μα η εξέγερση των γυμνών σωμάτων, ο εόρτιος πόθος θα είναι πάντα εδώ, όσα επίπλαστα ιδεολογήματα κι αν εφευρεθούν για να τον τιθασεύουν. Φαντάζομαι να διαβάζω μεγαλόφωνα το "Άσμα Ασμάτων" σε μια πλατεία και οι στίχοι του να γοητεύουν τους ηττημένους ανθρώπους, να τους ωθούν να θυμηθούν εκείνα τα βλέμματα που δείχνουν ζωή, που δείχνουν έρωτα, που δείχνουν ελευθερία.

Γιατί η εξέγερση του σώματος φέρνει κι άλλες εξεγέρσεις. Κι η εξουσία μπορεί να χαθεί/κερδηθεί μέσα σε μια νύχτα, όταν οι άνθρωποι καταλάβουν την δύναμη των εξεγερμένων σωμάτων τους, των παθιασμένων σωμάτων, αυτών που θέλουν να ανιχνεύσουν και να ανιχνευθούν, των βλεμμάτων που γεμίζουν από πάθος ανειρήνευτο. Πόσο επικίνδυνα είναι όλα αυτά για την εξουσία, πόσο εχθρικά, πόσο στ' αλήθεια τρομώδη.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ

Κοσμάς Νικολάου, Ευρωπαϊκό Όνειρο #1, 20/6/1998, σχολική εκδρομή στους
Πύργους του Λίγηρα, 2012, φωτοτυπίες, καρτ-ποστάλ, φυλλάδια