Μινώταυρος στο Σούνιο

έκοβε βόλτες κι έπαιρνε κεφάλια

πάνω στις στρωμένες κουρελούδες επιτάφιοι νόμοι

χαχάνιζαν, μπρούκληδες ανέμελοι με σιδερωμένη χαιρεκακία

έβγαινε φτηνά η χρονιά, αραίωναν οι διπλανοί

ξαπλάρωναν στο πυρίτιο της συνθήκης, σπονδυλικές χελώνες

περίμεναν λευκό πανί, απʼ τον Μαλέα κιόλας, τα μελτεμάκια

ροδάνι η γλώσσα των πλαγίαυλων

προπέλα ή ερπύστρια;

οπόταν, γιόμιζε το φεγγάρι φρύγανα απʼ ταʼ αρμενάκια

έκαναν και οι χειμώνες τη δουλειά του κοβάλτιου

όπως τα λάφια στην Ρόδο νύχιαζαν τα φίδια

τα τέρας χασκογελούσε ιεροφάντης της ασφάλειας

τα είδα όσα διηγούμαι, εμφύλιος λιόσπορος

τα ρετιρέ κάρφωναν στους αποκάτω ορόφους βλέννες

πριν τους δείξουν κι αυτούς οι γύψινες μονοκατοικίες

του ξανθωπούς βλεφάριζαν οι μελαχρινοί στην αστροφεγγιά

στεριανούς οι νησιώτες για τους στριμμένους δίφθογγους

οι κομμώτριες τους γραφείς για ένα κινέζικο αμφιθέατρο

ψευδοσάνταλα έβρισκαν οι αρτεργάτες στους γεωγράφους

ψυχρά οι γυμναστές τους εικαστικούς, καθότι ανήφορος

επέμεναν οι άρχοντες, είναι φτηνός ο Τάλως

η αιχμαλωσία μια κουμαριά πριν δεις Τριπολιτσά

τζάμπα το παιχνίδι στον Λαβύρινθο για τα τέκνα

πήδαγαν στα γκρέμια αυτοβούλως οι εύπιστοι στο αλάτι

με πλάτες στο ναό πετούσαν χαρταετούς εξισώσεις

και πεταλίδες μʼ αφρόδιχτα μάζευε η αμνησία τους

χίλιες φορές όρτσαρε από μπροστά τους

με το καΐκι ο Παπαδιαμάντης

κάμνοντας τον σταυρό του

αδύνατο να καταλάβουν. Σταλαγμίτες.

Φαντάσου

προτιμώ να μην κλαίω καθόλου

μη βρεθώ μπροστά τους με ξανάστροφο δάκρυ.

Απόστολος Λυκεσάς