Κατρακύλησα

Για τον Κωνσταντίνο Καβάφη

Δεν βρίσκω από πού ν’ αρχίσω

Ξέχασα/ ξεχνάω λοιπόν

Βγήκα χωρίς κλειδιά

Χωρίς σπίτι

Όλοι φαίνεται να ξέρουν

(κι ας μη μιλάω με αγνώστους)

Εσύ βάδιζες χαμένος

Κουράστηκες στην κόψη του παραμυθιού

Είχε νερό ακόμα

από την παλιά καθαρή βροχή

(Έκλεισα τα μάτια)

Στο γλυκανάλατο λασπωμένο πρωινό

(Κρύφτηκα μετά)

Για να γυαλίσει στο νερό τα σύνεργά του

Ο άσχημος ξένος

(Και κατρακύλησα)

Χωρίς εμφανείς τραυματισμούς

Στου νερού τα μαλακά εντόσθια

Κοιμισμένη στο φιλί του βατράχου

Στου πρίγκιπα την έκπληξη

(Θα αργήσω να λιώσω)

Σου φύλαξα ζεστό φαΐ

Μαρία Κούρση (Αθήνα, 1958)