ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΝΤΟΥ
Πρέπει να ήταν 1972
όταν εκτοπίστηκαν από τη χούντα σε ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας (νομίζω λεγότανε Κερασοχώρι) οι τότε
επικίνδυνοι για το καθεστώς: Αναστάσιος Πεπονής, Ιωάννης Πεσμαζόγλου και
Γιώργος Κουμάντος. Από το 1970 είχα στενό δεσμό φιλίας και πολιτικό με το Σάκη
Πεπονή. Για το χατίρι του ο αξιωματικός, απόστρατος τότε, πατέρας μου, στα
1974, ψήφισε για πρώτη φορά εκτός Δεξιάς, Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις. Από το
1971 με το φίλο μου τον Θανάση Νιάρχο είχαμε ανοίξει ένα λογοτεχνικό
βιβλιοπωλείο και στέκι, τον «Ηνίοχο», Σόλωνος και Ομήρου. Εκεί, ένα μεσημέρι,
εμφανίζεται μια νέα γυναίκα, ευγενική, και με ρώτησε το όνομά μου και μου είπε
το δικό της. Ρούλα Κακλαμανάκη δικαστικός. Εμένα με ζώσανε τα φίδια λόγω των
πονηρών ημερών. Αλλά ξεθάρρεψα γιατί άρχισε να μου μιλάει για λογοτεχνία και
κυρίως ποίηση. Μου είπε, «γράφω κι εγώ» και μου προτείνει το χέρι της κοιτώντας
γύρω συνωμοτικά και μου αφήνει μέσα στη χούφτα μου ένα μπιλιετάκι. Έφυγε με την
υπόσχεση ότι θα ξανάρθει. Το σημείωμα ήτανε ένας χαιρετισμός του Σάκη Πεπονή
από τον τόπο της εκτοπίσεως. Μετά από μερικούς μήνες ξανάρθε. Και έτσι γίναμε
φίλοι. Ήρθε η μεταπολίτευση. Κάναμε παρέα. Βγάλαμε βιβλία, είχαμε κοινούς
φίλους. Αλλά συνδεθήκαμε πολύ με την ίδρυση, στα 1980, της Εταιρείας Συγγραφέων.
Εκλέξαμε πρώτο πρόεδρο τον αξέχαστο Μάριο Πλωρίτη. Βοήθησε πολύ στο καταστατικό
και σε άλλες διαδικασίες. Εξελέγη βουλευτής των Κυβερνήσεων του Ανδρέα
Παπανδρέου και Υφυπουργός Προνοίας. Και για ένα φεγγάρι Υφυπουργός Παιδείας.
Έκανε μόνο καλό. Βοήθησε κόσμο. Είχε μεγάλη αδυναμία στην ποίηση του Γιάννη
Ρίτσου και σ’ εμάς, στη γενιά του ’70. Με βοηθό τον ποιητή Γιώργο Μαρκόπουλο το
Υπουργείο απογειώθηκε. Ο Θεός και οι ευεργετηθέντες ξέρουν τι έπραξε. Εξέδωσε
βιβλία: Ποιητικά, πεζά και μελέτες, με ιδιαίτερη έμφαση στο γυναικείο ζήτημα.
Βοήθησε τα μάλλα για το ασφαλιστικό των συγγραφέων και την τιμητική σύνταξη.
Ήτανε επίσης μια πολύ καλή νομικός. Αυτή η πολύτιμη φίλη έφυγε διακριτικά, όπως
διακριτικό ήτανε το σύνολο του βίου της. Έτσι, χάσαμε έναν αναντικατάστατο
άνθρωπό μας.
Ο Γιάννης Κοντός είναι
ποιητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου