Δύο ποιήματα

Το όνειρο

Η αθανασία ένα θρόισμα στα φύλλα

κάτι σαν άρωμα

από γρασίδι της παλιάς πατρίδας

Εκεί είδα τους φίλους μου

-απόμακρα θαμπά χαμόγελα

μια μουσική βραχνής ασπρόμαυρης ταινίας

Τους μίλησα και μου μίλησαν

δεν ήξεραν πως είν’ αποθαμένοι

όμως εγώ

και μέσα στ’ όνειρο

το ήξερα

Ποιος τώρα με ονειρεύεται και μένα

και ποιος ξυπνάει με τα δάκρυα στα μάτια;

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ονείρων λεπτομέρειες

Και μετά έρχονται τα όνειρα

Αξιοκατάκριτα

Διαστέλλοντας τον ύπνο

Επικριτή του αόρατου και όμως ορατού

Στις λεπτομέρειες των ευτυχισμένων ανθρώπων

Που απώλεσαν το μοναδικό τους προνόμιο

ν’ αγωνιούν

Και τώρα επιδίδονται σε ανδραγαθήματα και άθλους

Ενώ ταυτοχρόνως τα οστά σωρεύονται

Σε ασήμαντους τάφους

Ελπίδων και προσδοκιών

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΡΟΖΑΝΗΣ

(Από το τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Σημειώσεις»)